به من میگویند: «ما نهیازمنکر میکنیم اما مأمورین رسمی، طرف ما را نمیگیرند؛ طرف مقابل را میگیرند!» من عرض میکنم که مأمورین رسمی -چه مأمورین انتظامی و چه مأمورین قضایی- حق ندارند از مجرم دفاع کنند. باید از آمر و ناهی شرعی دفاع کنند. همۀ دستگاه حکومت باید از آمربهمعروف و ناهیازمنکر دفاع کند.👇
امربهمعروف و نهیازمنکر، در مقیاس وسیع و عمومی خود، حتی از جهاد بالاتر است؛ چون پایۀ دین را محکم میکند. اساس جهاد را امربهمعروف و نهیازمنکر استوار میکند. مگر مأمورین و مسئولین ما میتوانند آمربهمعروف و ناهیازمنکر را با دیگران مساوی قرار دهند؛ چه رسد به اینکه نقطۀ مقابل او را تأیید کنند!؟
البته جوان حزباللهی هم باید باهوش باشد. باید چشمهایش را باز کند و نگذارد کسی در صفوف او رخنه کند و بهنام امربهمعروف و نهیازمنکر، فسادی ایجاد نماید که چهرۀ حزبالله را خراب کند. باید مواظب باشید. این، به عهدۀ خودتان است.
من یقین دارم -و تجربههای این چند سال هم نشان داده- تا نیروهای مؤمن و حزباللهی برای انجامِ کاری به میدان میآیند، یک عده عناصر بدلی و دروغین، با نام اینها در گوشهای فسادی ایجاد میکنند تا ذهن مسئولین را نسبت به نیروهای مؤمن و حزباللّهی و مردمی چرکین کنند. مواظب باشید.
مسئلهٔ امربهمعروف و نهیازمنکر، مثل مسألهی نماز است. یادگرفتنی است. باید بروید یاد بگیرید. مسئله دارد که کجا و چگونه باید امربهمعروف و نهیازمنکر کرد؟ البته من عرض میکنم -قبلاً هم گفتهام- در جامعۀ اسلامی، تکلیف عامۀ مردم، امربهمعروف و نهیازمنکر با لسان است؛ با زبان.
اگر کار به برخورد بکشد، آن دیگر تکلیف مسئولین است و باید وارد شوند. اما امربهمعروف و نهیازمنکر زبانی، مهمتر است. عاملی که جامعه را اصلاح میکند، همین نهیازمنکر زبانی است. به آن آدم بدکار، خلافکار، به آدمی که اشاعۀ فحشا میکند، به آن آدمی که میخواهد قبح گناه را از جامعه ببرد، مردم باید بگویند.
دهنفر، صدنفر، هزارنفر! افکار عمومی روی وجود و ذهن او باید سنگینی کند. این، شکنندهترین چیزها است. همین نیروهای مؤمن و بسیجی و حزباللهی؛ یعنی همین عامۀ مردم مؤمن... در این مورد مهمترین نقش را میتوانند داشته باشند.امام خامنهای حفظهالله در دیدار فرماندهان گردانهای عاشورا
http://eitaa.com/fatemiioon_news