هدایتگری امام 🔹آیا اینکه امام معصوم کسی را لعن می‌کند، با هدایت‌گر بودن امام در تضاد است؟ خیر،‌ این دو قابل جَمع هستند. 🔸اگر من و شما بودیم یک درصد هم احتمال نداشت حُر را ببخشیم. حُربن‌یزید ریاحی کسی است که امام حسین علیه السلام را در آن محل گیر انداخت و ایشان را مستأصل کرد. در آنجا زهیربن‌قین می‌گوید: «حالا که تعداد اینها کم است، بجنگیم و آنها را بکشیم.» حضرت می‌فرمایند: «من شروع‌کننده جنگ نیستم.» 🔹تا صبح عاشورا هم هیچ اتفاقی نیفتاده است. صبح عاشورا وقتی حُر با اسبش به سمت سپاه امام می‌تازد، بسیاری از لشکر عمرسعد تصور می‌کنند که حُر یک‌تنه جنگ را شروع کرده است. اما وقتی به امام می‌رسد خود را از اسب پایین می‌اندازد. امام حسین هم او را می‌پذیرد و می‌فرماید: «مادرت عجب اسم خوبی روی تو گذاشته است، تو آزاده‌ای.» سپس اذن میدان به او می‌دهد و می‌گوید برو. 🔸امام می‌داند این هدایتگری روی این آدم جواب می‌دهد. برخی افراد هستند هرچه هدایتشان کنی، آتش گمراهی آنها بیشتر می‌شود. مانند بِتُن هستند و اصلاً نمی‌توان در آنها نفوذ کرد. اما برخی مثل پیاز هستند که لایه‌های پیاز جلوی نور را گرفته است و آنقدر باید لایه‌برداری شوند تا بالأخره به لایه آخر برسد و هدایت شوند. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ مقامات زیارت عاشورا - جلسه سوم 📅 ۶ مهر ۹۶ 📍تهران #امام_حسین #حضرت_حر #محرم #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑️ @Masaf_Nevis