مواسات عباس علیه السلام 🔹️یک صفتی است به اسم حسادت؛ یعنی طرف یک چیزی دارد، اما من ندارم. می‌روم روی آن خط می‌اندازم یا نفرین می‌کنم که خدا از او بگیرد. درست این صفت، غبطه است؛ طرف می‌گوید من ندارم، او دارد. غبطه می‌خورد و می‌گوید که خدایا روزی ما هم بکن. این ایرادی ندارد و سفارش هم شده است. 🔸️اما در کربلا مراحل بعدی این را مشاهده می‌کنید. مرحلۀ بعدی‌اش ایثار است؛ یعنی من چیزی را دارم او ندارد. می‌روم و به او هم می‌دهم. بالاتر از این را من فقط در کربلا دیده‌ام. زیارت‌نامۀ حضرت عباس می‌فرماید: «الْأَخُ الْمُوَاسِی» یعنی می‌گوید تو برادری بودی که مواسات کردی. مواسات یعنی من دارم او ندارد، نمی‌توانم هم به او بدهم، چون زمان یا مکان بین ما فاصله انداخته است. و چون نمی‌توانم به او برسم، من هم استفاده نمی‌کنم. 🔹️حضرت عباس تا زیر شکم اسبش داخل آب رفت، اما آب نخورد. گفت: «من دارم او ندارد؛ من هم نمی‌خورم.» فلذا طرف می‌آید هیئت، عاشق عباس‌بن‌علی می‌شود. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ دیدار با مداحان و فعالان فرهنگی 📅 ۱۱ شهریور ۹۷ 📍شیراز #حضرت_عباس #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑ @Masaf_Nevis