تعادل در ارتباط با خلق و خالق   🔹️خیلی شنیده‌ام که متأسفانه به من می‌گویند: «آقاجان وقتت را صرف این کارها نکن.» منظورشان این است که با جوان‌ها کار نداشته باش! می‌گویند: «ولش کن، به خودت برس، مطالعه کن، به عباداتت برس.» می‌گویم خب این عبادت است دیگر! این عدم تعادل است که مثلاً طرف تا نماز صبح دم کهف‌الشهدا برای خدمت به خلق خدا می‌ایستد، اما نماز صبحش قضا می‌شود. خب این ایراد دارد. هر دوی اینها باید توأمان باشد. 🔸️وقتی به حضرت زهرا سلام الله علیها خبر می‌دادند و می‌گفتند که حضرت علی علیه السلام مُرده است، ایشان می‌پرسیدند: «علی کجاست؟» وقتی پاسخ می‌دادند که در نخلستان روی سجاده است، ایشان خیالشان راحت می‌شد و می‌فرمودند: «نگران نباشید، علی نماز خوانده، صیحه‌ای زده و بیهوش شده است.»(رک: فتّال نیشابوری، روضۀ الواعظین و بصیرۀ المعتظین، ج۱، صص۱۱۱-۱۱۲) 🔹️یعنی نماز اینطور در امیرالمؤمنین تأثیر می‌گذاشت. از طرفی امیرالمؤمنین در نماز، محو خداست اما کوچک‌ترین تحرکات را هم زیر نظر دارد؛ به طوری که در رکوع نماز وقتی سائلی را می‌بیند، به او اشاره می‌کند که انگشترم را دربیاور. 🔸️آقا رسول‌الله صلی الله علیه و آله هم محو خداست؛ اما زمانی که امام حسن و امام‌حسین علیهما السلام و اُسامه (از بچه‌های کوچک مدینه) می‌آمدند و بر دوش پیامبر می‌نشستند، پیامبر سجده را طولانی می‌کردند؛ یعنی اصلاً در حال عشق‌بازی با پروردگار است اما هوای بچه‌ها را هم دارد. ببینید ایشان چطور غرق خدمت به خلق است اما خالق را فراموش نکرده است و چنان غرق خالق است که ذره‌ای خلق را فراموش نکرده است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ جنود عقل و جهل - جلسه چهاردم 📅 ۳ خرداد ۹۷ 📍تهران #نماز #امام_علی #پیامبر #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) ☑ @Masaf_Nevis