عاقبت تیکه انداختن   🔹قرآن می‌فرماید: «وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ» یعنی وای بر آن کسی که تیکه می‌اندازد. «همز» یعنی تیکه با زبان، «لمز» یعنی تیکه با صورت و چشم‌ و ابرو و... . 🔸می‌فرماید: «كَلَّا لَيُنبَذَنَّ؛» «لِ»‌اش تأکید است، «ی»اش تأکید است، «ن» آخرش هم تأکید است؛ سه بار خداوند قسم می‌خورد که چنین کسی در آتش «حطمه» است، آتشی که خُردت می‌کند، و این آتش روی قلب و سینه‌ات می‌افتد و از درون خُردت می‌کند. 🔹مراقب زبانمان باشیم. شمر اهل تیکه انداختن بود. خانم‌ها! آقایان! اهل متلک گفتن نباشید. آیاتی که با «وَیل» شروع می‌شود یعنی خودت را جمع کن که اوضاع خیلی خراب است! برخی از علما می‌گویند که «ویل» را خداوند برای کفار استفاده می‌کند. این آیات باید یک باطنی هم داشته باشد؛ باطنش می‌شود: «الَّذینَ هَمَزوُا؛ آن کسانی که همز کردن.» چه کسی را؟ «آلَ مُحَمّدٍ حَقَهُم وَ لمَزوهمُ.» آنها کسانی هستند که حق اهل‌بیت علیهم السلام را گرفتند.» برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ مقامات زیارت عاشورا - جلسه پنجم 📅 ۸ مهر ۹۶ 📍تهران #تربیت #خانواده #اهل_بیت #مذهبی #متن_کوتاه 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) 🆔 @Masaf_Nevis