امامت از دیدگاه اهل‌سنت 🔹تفتازانی، از علمای اهل‌سنت می‌گوید: «امامت، عبارت است از ریاست فراگیر در امور دین و دنیا و جانشینی رسول‌ خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله.» اینکه این موضوع را این شخص بگوید، نکتۀ مهمی است! 🔸در ادامه نگاهِ فخرِ رازی را بیان می‌کند، که خود اهل‌سنت برای فخر رازی لفظ امام استفاده می‌کنند. می‌گوید: «امامت، ریاست عام در امور دینی و دنیایی ا‌ست که برای یک شخص از افراد بشر ثابت است.» او هم گفته است که امام باید یک نفر باشد. نتیجه اینکه مقام امامت در هر عصری تنها برای یک نفر است. 🔹ماوِردی‌ بغدادی در کتاب اَلاَحکام خود می‌گوید: «وظیفۀ امام، نگهبانی برنامه‌های دینی و تدبیر امر دنیای مردم است. امامت به‌عنوان جانشینی از رسول‌ خدا و به‌منظور حراست از دین و سیاست دنیا وضع شده است.» یعنی سیاست و دیانت در موضوع امام در کنار همدیگر هستند. 💠پس در نگاه اهل‌سنت سه بحث به وجود آمد: 1️⃣ امامت از دیدگاه آن‌ها صرفاً یک مقام سیاسی است که دین را در مقابل هرگونه خطرات حفظ می‌کند؛ 2️⃣ حق تشریع احکام دینی را ندارد. گفته است که حفاظت کند اما حق تشریع ندارد. اما می‌بینید درعمل چیز دیگری رخ داد؛ مثلاً خلیفۀ دوم می‌گوید: «دو مُتعه در زمان پیامبر بوده است که من می‌گویم دیگر نباید باشد.» خب این تشریع است دیگر. 3️⃣ خلفا یا ائمه، معصوم نیستند و احکامی که صادر کردند تشریعی نیست، اجتهادی است. می‌گوید اگر اجتهاد کرد و غلط از آب درآمد، اما چون نیت خیر بوده، خدا با آن‌ها کاری ندارد! مثلاً امیرالمؤمنین علیه‌السلام و معاویه، هر دو را صحابه می‌دانند. این‌ها با هم جنگیدند، کلی آدم کشته شد؛ می‌گویند معاویه اجتهاد کرد، اشتباه بود اما مأجور است چون نیتش خیر بوده است! در همچین شرایطی امامت درک نشده، فلذا می‌بینید چه تناقضاتی پدید آمده است. برگرفته از سخنرانی استاد رائفی‌پور با موضوع: ✅ ایام فاطمیه _ شب اول 📅 ۲۱ فروردین ۹۲ 📍تهران 📥 لینک دانلود سخنرانی 📚 واحد نگارش مؤسسه مصاف (نویسا) 🆔 @Masaf_Nevis