بسم رب الصَّابِرِينَ چگونه تاب می‌آوری این‌ همه نامهربانی را؟! مایی که اجازه نمی‌دهیم بچه‌یمان بی‌اذن وارد اتاق شوند، در پیشگاه تو راحت می‌آییم و می‌رویم...‌ چگونه تحمل می‌کنی نیت دلی را که زورش می‌آید ۱۰ دقیقه به عبادتت بپردازد و باز عشق می‌ورزی؟ ما که اگر به نیت‌ دل تمجید‌کنندگان آگاه بودیم، محبتی به آنها نداشتیم. به راستی که سزاوارترینی بر ستوده شدن... «الْحَمْدُ لِلَّهِ بِجَمِیعِ مَحَامِدِهِ کُلِّهَا»؛ تو که «عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ» در حالی می‌بخشی و می‌گذری، که قدرت داری بسوزانی و مجازات کنی. تو که «حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ» در حالی دست نوازش بر سر بنده‌ات می‌کشی که به سخن‌های دلش آگاهی... عجب صبر و عشق عظیمی‌ست؛ صبر و عشق تو در برابر طمع ورزی ما نسبت به دریای فضلت! یادمان بیاید که ما از تو بودیم و باز باید به سمت خودت برگردیم‏؛ «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» خدایا ما را «پاکیزه بپذیر» تا با آغوش مهربانت ندایمان کنی «ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ»... #ضیافت‌شب‌هجدهم #انی‌احب‌هرچه‌که‌داردهوای‌تو..✨'🌱 !