درامامتِ امام ،خردسال و بزرگسال معنی ندارد... الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْخَيْرَانِيِّ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: كُنْتُ وَاقِفاً بَيْنَ يَدَيْ أَبِي الْحَسَنِ (علیه السلام) بِخُرَاسَانَ فَقَالَ لَهُ قَائِلٌ يَا سَيِّدِي إِنْ كَانَ كَوْنٌ فَإِلَى مَنْ قَالَ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ ابْنِي فَكَأَنَّ الْقَائِلَ اسْتَصْغَرَ سِنَّ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه السلام) فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ (علیه السلام) إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَعَثَ عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولًا نَبِيّاً صَاحِبَ شَرِيعَةٍ مُبْتَدَأَةٍ فِي أَصْغَرَ مِنَ السِّنِّ الَّذِي فِيهِ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام). 🔹خیرانی از پدرش نقل کرد که گفت: من در پیشگاه حضرت رضا (علیه السّلام) در خراسان ایستاده بودم که یک نفر گفت: ای سرورم! اگر اتفاقی افتاد، به که پناه بریم؟ فرمود: پسرم ابو جعفر (یعنی امام جواد علیه السلام). گوینده حضرت جواد (علیه السلام) را کوچک (حقیر) شمرد! حضرت رضا (علیه السلام) فرمود: خداوند تبارک و تعالی عیسی پسر مریم را به نبوت و رسالت برانگیخت و مؤسّس یک شریعت قرار داد، با اینکه کوچک تر از پسرم ابو جعفر (علیه السلام) بود. 📚الكافي- ط الاسلامية/ج1/ص322 ۱۵۳ 🌸🌸🌸🌸🌸