هدایت شده از مهدویت_بصیرت
؛ اللَّهُمَّ فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ عالِمَ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَيْنَ عِبادِکَ في‏ ما کانُوا فيهِ يَخْتَلِفُونَ (آیه ۴۶ سوره زمر) «خداوندا! ای آفریننده آسمانها و زمین و آگاه از اسرار نهان و آشکار، تو در میان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داوری خواهی کرد!»   در روز قیامت که روز برچیده شدن همه اختلافات است و روز بروز حقایق مخفى است حاکم مطلق و فرمانروا خداوند است. اوست که هم خالق همه چیز هستى و هم آگاه از اسرار نهان است و با داورى او اختلافات پایان مى گیرد و گمراهان لجوج به اشتباه خود پى مى برند و آنجاست که به فکر جبران مى افتند؛ اما چه سود؟! با آن که هستى از اوست، (فاطر السموات و الارض) و با این که غیب و شهود را تنها او مى‏ داند، (عالم الغیب و الشهادة) و با این که سرنوشت و فرجام همه ما به دست اوست، (أنت تحکم بین عبادک)، چرا برخى به دیگرى دلشادند؟! @mah_davit313