مصباح‌الهدی۲🚩🏴
بسمه تعالی،سلام وتسلیت،درود و اکرام🍃🥀🍃 الحمدللّه ربّ العالمین: حمد و ثنا و ستایش مخصوص خداوند، پروردگارِ جهانیان است. خدای تعالی ابتدا از آیاتِ خود سخن گفت و اینکه آسمان‌ها و زمین و عرش و شب و روز بدون خالق و مدبر نیست. سپس از کسانی صحبت شد که امیدی به لقاء پروردگار ندارند؛ تمام همّ و غمّشان دنیاست و از آیاتِ خدای تعالی غافل هستند. آنها نتیجۀ کارشان را خواهند دید، همان‌طور که دیگران دیدند. گاهی در دنیا و آخرت نتیجۀ کردارشان را می‌‌بینند، امّا مهم عالم برزخ و قیامت است؛ قیامتی که بسیار نزدیک است و با مرگ آغاز می‌‌شود . «مَن مات فَقَد قامَت قیامَته» هرکس می‌‌میرد قیامتش برپا می‌‌شود. در روایت، عالم برزخ، قیامتِ صغری خوانده شده است. در آنجا مؤمنان در نعمت‌هایی که با ایمان و عمل صالح برای خود تدارک دیده‌اند در رفاه و سعادت هستند. کسانی هم که ایمان و عمل صالح نداشتند؛ هرچه خواستند، گفتند و کردند و افسارگسیخته بودند، پس‌از مرگ سزای کردارِ خود را می‌‌بینند و گاهی هم در همین دنیا کمی از کیفرِ گناهانشان را می‌‌چشند. خدای تعالی دربارۀ آنها که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند، می‌‌فرماید: «یَهدیهِم رَبُّهُم بِإیمانِهِم» خداوند آنها را به ایمانشان هدایت می‌کند؛ یعنی برحسبِ تقاضا و حاجاتِ معنویشان هدایتشان می‌‌کند و راه را نشانشان می‌‌دهد. همچنین در این دنیا آثارِ معنوی نعمت‌های بهشتی را به آنها نشان می‌‌دهد و در عالم برزخ آثارِ معنوی و صوریِ آن را  به عینه  خواهند دید. در قیامت هم به‌طورِ کامل‌تر می‌‌بینند. امام باقر علیه‌السلام به جابر فرمودند: «ای جابر بدان ولىّ ما نمى‌شوى، مگر زمانى که اگر تمام مردم شهر بگویند مردِ بدى هستى، ناراحت نشوى و اگر همه بگویند مردِ خوبى هستى، دلخوش نگردى، امّا خود را به کتاب خدا عرضه نمایى» ولیّ یعنی دوستِ واقعی؛ یعنی مخلَص؛ کسی که شرک از او بریده شده. این شرک را من و شما نمی‌‌توانیم، کسِ دیگری باید آن را از دلمان بیرون کند تا بفهمیم مسبب، خدای تعالی است و سبب را او معین کرده، هیچ‌کس بدون اذن او کاره‌ای نیست. رسیدن به این مرتبه خیلی مشکل است. از همۀ شرک‌ها بالاتر، خودمان هستیم. دائم می‌‌گوییم «من این کار را کردم. من آن کار را کردم». ولو بگوید بنده، آخرش خودش را کسی می‌داند. تا این «خود» ریشه‌کن نشود، ما مشرکیم. نه اینکه جهنّم می‌‌رویم، ولی هست. مخلَص یعنی خدا شرک را از دلِ آدم بیرون می‌‌کند. اگر این کنده شود، «من» ول می‌‌شود؛ یعنی می‌‌فهمد هیچِ هیچ است.‌ نطفه‌ای بود که حالا این‌طور آدم شده، بعد هم خاک می‌‌شود. روحش هم مالِ خداست. فهمِ این مطلب سخت است و تا خدا عنایت نکند، نمی‌‌شود. اوست که شخص را مخلَص می‌‌کند و اگر کرد، دیگر شیطان به او راه ندارد. ﴿قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغوِیَنَّهُم أَجمَعینَ ۞ إِلّا عِبادَکَ مِنهُمُ المُخلَصینَ﴾ «گفت: به عزّتت همه را گمراه می‌‌کنم، مگر بندگان مخلَصت را.» حتی پیامبرانی که ترک‌اولیٰ کردند، شیطان وسوسه کرد؛ مثل حضرت داود که ۴۰ روز گریه کرد یا حضرت یعقوب که ۴۰ سال فراغ یوسف را تحمل کرد یا بعضی دیگر. حال می‌‌گوییم اهل بهشت یعنی کسانی که در مقاماتِ بلندی هستند، می‌‌گویند «سبحانک اللهم». تا کسی در دنیا حرکتی نکرده باشد، نمی‌‌شود. خداوند اینجا به آنها عنایت کرد و ریشۀ شرک را از دلشان کَند که آنجا می‌‌گویند «سبحانک سبحانک» یعنی خدایا منزهی تو از هرچه هرکس فکر کند. هیچ شریکی نداری. من هم که کاره‌ای نیستم. نگویید ما کجا و این‌ها کجا! آرزوی آن هم خوب است. دوست داشتن این مقام هم خوب است. قلبِ انسان خواه‌ ناخواه متوجه خداست، امّا باید خدا عنایت کند تا شرک از ما بیرون رود و خود و اسباب را کاره‌ای نبینیم و بدانیم خدای تعالی خالق و همه‌کارۀ ماست و همه‌چیزمان از اوست. 💔شهادت‌حضرت‌‌امام‌محمدباقرعلیه‌السلام‌بر حضرت ولی عصر ارواحنا فداه ویکایک‌شما‌عزیزان‌همراه‌درکانال‌شهیدجمهور،آیت‌الله‌رئیسی‌تسلیت‌باد،عظم‌الله‌اجورکم‌فی مصیبته...🏴🚩 🌤🌤 @Ebrahimraeesi ─┅═ೋ❅🌹❅ೋ═┅─
47 مشاهده