❇️خلاصه ای از زندگی نامه امام حسین علیه السلام ◽️صبح روز سوم شعبان سال چهارم هجری، شهر مدینه میزبان کودک نورسیده‌ای بود که در خانه حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) چشم به جهان گشود و بعدها به «سید الشهدا» ملقب شد.  نام: حسین (سومین امام که به امر خداوند تعیین شده است )  کنیه: ابو عبد الله  لقب: خامس آل عبا، سبط، شهید، وفى، زکى  پدر: حضرت على بن ابى طالب (ع)  مادر: حضرت فاطمه (س)  تاریخ ولادت: شنبه سوم شعبان ، سال چهارم هجرى  محل ولادت: مدینه  مدت عمر: ۵۷سال  علت شهادت: پس از روى کار آمدن یزید، امام که او را نالایق  می دانست تن به ذلت بیعت و سازش با او را نداد و براى افشاى او به فرمان خدا از مدینه به مکه و سپس به طرف کوفه و کربلا حرکت کردند و همراه با یاران خود با لب تشنه توسط دشمنان اسلام شهید شدند.  قاتل: صالح بن وهب مزنى، سنان بن انس و شمر بن ذى الجوشن  تاریخ شهادت: جمعه دهم محرم سال 61 هجرى  مکان شهادت و دفن: کربلا امام حسین (ع)، دومین فرزند خانواده‌ای است که پیامبر اکرم (ص) پس از نزول آیه تطهیر، بارها آن‌ها را با عنوان «اهل بیت نبوت» مورد خطاب قرار داده و بر آن‌ها سلام کرده بود. مادر او حضرت فاطمه (س)، دختر پیامبر (ص) و یکی از برترین زنان تاریخ است. علی (ع) نیز که دومین فرزند پسر خود را در آغوش می‌گرفت، کسی بود که پیامبر (ص) به دستور حضرت حق، بارها و بارها از او سخن گفته، او را ستوده و سرانجام او را به عنوان جانشین خود معرفی کرده بود. ◽️نام گذاری در روز میلاد امام حسین (ع)، ایشان را به محضر رسول اکرم (ص) آوردند. پیامبر (ص) هم به امر الاهی او را به نام فرزند هارون، «حسین» خواند؛ نامی که معرب نام عبری «شَبیر»، نام پسر کوچک‌تر هارون، جانشین موسی (ع) بود. ◽️علاقه پیامبر به امام حسین علاقه و توجه رسول خدا (ص) به حسین (ع) چنان بود که همه اصحاب، از آن آگاه بودند. اصحاب، بارها رسول خدا (ص) را دیده بودند که با کودکان خود، حسن (ع) و حسین (ع)، مشغول بازی است و حتی گاهی آن‌ها را بر دوش خود سوار می‌کند. پیامبر (ص) بارها لب‌های حسین (ع) را می‌بوسید و یا می‌فرمود: «حسین از من است و من از اویم. خداوند دوست بدارد کسی را که او را دوست می‌دارد» و باز از ایشان نقل شده که فرمودند: «حسن و حسین دو گل خوشبوی من از این دنیا هستند.»   ◽️امام حسین (ع) در قرآن حسین (ع) هنوز کودک بود که منظور چندین آیه‌ قرآن قرار گرفت. در روز مباهله‌ پیامبر (ص) با مسیحیان نجران، حسین (ع) و خانواده‌اش، تنها همراهان رسول خدا (ص) بودند. پیامبر اکرم (ص) بنا به دستور الاهی در آیه مباهله، حسن و حسین (ع) را به عنوان فرزندان خویش با خود برای مباهله همراه کرد.باز هم یک بار دیگر هنگامی که آیه تطهیر نازل شد، یکی از پنج تنی که این آیه در مورد آن‌ها نازل شده بود، حسین (ع) بود. او به همراه پدر، مادر و برادر خود زیر رو انداز پیامبر (ص) قرار گرفتند و خداوند این آیه را درباره آن‌ها نازل کرد: «همانا خداوند می‌خواهد پلیدی را تنها از شما اهل بیت دور گرداند و اراده کرده است شما را پاکیزه سازد.»در سوره شورا نیز خداوند دوستی و محبت نزدیکان پیامبر (ص) را به تمام مسلمانان سفارش می‌کند و به پیامبرش می‌فرماید: «به مردم بگو: هیچ پاداشی به عنوان مزد رسالت و پیامبری از شما نمی‌خواهم، مگر این که اهل بیت مرا در کانون محبت و دوستی خود قرار دهید.» هنگامی که از پیامبر (ص) در مورد مقصود خداوند از این نزدیکان سؤال شد، فرمود: «آن‌ها علی (ع) و فاطمه (س) و دو فرزند آن‌هایند.» ✅@Mfatemiyyeh