(لقب "مجاهد نستوه" زیبنده آیت الله یزدی بود.) مرحوم ایت الله حاج شیخ [طاب ثراه] عالمی که راه تعالی و نجات بخش اسلام را یافته و تا پایان عمر با برکتش از صراط مستقیم فاصله نگرفت. ایشان از حُرّیَت در مواضع و اظهار نظر و صراحت در کلام و دیانت در عمل برخوردار بود تا جایی که مصلحت اندیشان، مواضع صریح وی را بر نمی تابیدند و در نتیجه آن فقید سعید مورد هجمه قرار می گرفت. قبل از انقلاب از همان عنفوان جوانی مبارزه کرد و مجاهدت ورزید و هیچگاه دست از مبارزه با رژیم ستمشاهی بر نداشت. به این جهت رژیم شاهنشاهی بارها او را زندانی و تبعید و دوری و سختی را در راه نهضت امام خمینی(ره) تحمل کرد، ممنوع المنبر شد و جسورانه در برابر زیاده خواهی و انحراف های حکومت پهلوی، خستگی ناپذیر ایستاد. این مجاهد نستوه با شجاعت خویش رژیم پهلوی را به ستوه آورد و پس از پیروزی انقلاب بر خلاف عده ای که از انقلاب سهم خواهی داشتند ایشان خود را مدیون انقلاب می دانست و در هر جایگاهی که به وی پیشنهاد می شد با تمام وجود می پذیرفت و صادقانه خدمت می کرد. آیت الله محمد یزدی(ره) با امام(ره) بود و خود را شاگرد امام می دانست و با آغاز رهبری حضرت آقا با تمام وجود، مدافع صادق ولایت بود و در تمامی سمت ها؛ ریاست قوه قضائیه، ریاست و عضویت مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی، عضویت در شورای نگهبان، رباست شورای عالی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، عضویت در مجلس بازنگری قانون اساسی و... هر مسئولیتی که به ایشان واگذار می شد، آنرا فرصتی برای خدمت می دید نه طعمه ای برای دنیا. این عالم مجاهد تا توان داشت شیفته خدمت بود نه تشنه قدرت.