بسم الله الرحمن الرحیم «بند اول» بمیرم نه صحنی داری نه رواق بمیرم میشد کاش واسه مزارت چلچراغ بگیرم میرم خراسان گنبدو تا میبینم گریه‌م میگیره کربلا میرم تو رواقا میشینم گریه‌م میگیره میگم که داری یه حرم توی سینه‌م گریم میگیره هر حالی باشم وقتی فکر مدینه‌م گریه‌م میگیره گریه‌م میگیره گریه‌م میگیره میشه توی بقیعم برات حرم بنا بشه؛ آره ایشالله میشه! چش مدینه روشن به گنبد طلا بشه؛ آره ایشالله میشه! میشه توی بقیعم یه صحن با صفا باشه؛ آره ایشالا میشه! با موکبا مسیرش شبیه کربلا باشه؛ آره ایشالله میشه! یابن علی بن حسین بن علی مدد «بند دوم» نمیره از خاطرت اون صحنه ها نمیره الهی که نوکرت برا غصه‌هات بمیره جلوی چشمات قربونی سر بریدن تو گریه کردی تو شادیاشون تا با هم کل کشیدن تو گریه کردی از توی بازار هر دفه گذر میکردی گریه کردی لباتو با آب هر دفه که تر میکردی گریه کردی گریه کردی گریه کردی مگه میشه فراموش!؟ نگاه آخر حسین؛ نه تا ابد نمیشه! مگه میشه فراموش!؟ رگای حنجر حسین؛ نه تا ابد نمیشه! مگه میشه فراموش!؟ خنده‌ی آخر عمو؛ نه تا ابد نمیشه! مگه میشه فراموش!؟ رو نیزه‌ها سر عمو؛ نه تا ابد نمیشه! یا بن علی بن حسین بن علی مدد شعر و سبک: 📝گروه ادبی یاقوت سرخ @yaqoote_sorkh @mkavoosi110