آرزوے عـرض ادبـــــ و خـدمـت در #فاطمیه را در سـر می‌پـرورانـم ؛ امّـا بـه گـمـانـم ، کـم‌تـوفـیـقے مـیـهـمـانِ نـاخـوانـده‌ام شـده . . . نـاآرام بـودمــ امّـا ، " شـاگـرد اسـتـاد " را کـه دیـدم کـمے آرام شـدم ؛ بـا تـنـهـا چـنـد جـمـلـه‌اش حـرفِ دلـم را زده بـود ؛ " فاٰطِمیٖة رُوضِهٔ جاٰن‌سُوزِ عَلےٖ و حَسَن است . . . " { قـبـول بـاشـد ، اجـرتـان بـا مـادرم زهـرا } مُـسَـکِّـنے شـد تـا در ایـن شـب‌هـا ، تـمـنّـا کـنـم رزقــــِ شـب‌هـای بـیـسـت روزِ بعدم را . . . « اشـکــــِ بـراے مـادر تـوفـیـق می‌خـواهد ، چه رسد به نوشتن و خدمت و عرض ادب . . .»