#علامه #طباطبايى‏ از يكى از اساتيدشان نقل مى‏كنند كه در ارتباط با سؤالى كه ابراهيم عليه السلام درباره فرزندانش كرد، نسل ابراهيم، ذرّيه ابراهيم از نظر بد بودن و خوب بودن اين طور تفسير مى‏شود: يكى اينكه فرض كنيم كه افرادى بودند كه از اول تا آخر عمر هميشه ظالم بودند. ديگر اينكه فرض كنيم كه در اول عمر ظالم بودند، در آخر عمر خوب شدند. سوم آنكه در اول عمر خوب بودند، بعدها ظالم شدند؛ و چهارم اينكه هيچ وقت ظالم نبودند. مى‏گويند محال است كه ابراهيم عليه السلام امامت را با اين شأن بزرگى كه خود او مى‏دانست قضيه از چه قرار است كه بعد از دوران نبوت و رسالت به او مى‏گويند چنين منصبى را به تو مى‏دهيم، براى آن بچه‏هايى خواسته باشد كه از اول تا آخر عمرشان ظالم و بدكار بودند. همچنين محال است كه تقاضاى ابراهيم براى آن فرزندانش باشد كه اوايل عمرشان خوب بودند اما اكنون كه مى‏خواهند اين منصب را به آنها بدهند، بدند. ابراهيم عليه السلام اگر تقاضا كرده باشد، براى فرزندان خوبش تقاضا كرده است. خوبها دو قسمند: خوبهايى كه از اول تا آخر عمر هميشه خوب بوده‏اند، و خوبهايى كه اول بد بوده‏اند و حالا خوب شده‏اند. وقتى كه مورد تقاضاى ابراهيم مشخص شد كه از ايندو تجاوز نمى‏كند، پس شامل كسانى مى‏شود كه اگرچه اكنون ظالم و ستمگر نيستند ولى در گذشته آلودگى داشته‏اند و سابقه‏شان خوب نيست. [ولى مى‏بينيم‏] قرآن مى‏گويد: لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ‏ آنها كه سابقه ظلم دارند، نه؛ عهد من به ستمكاران نمى‏رسد. مسلماً آن كه بالفعل ظالم است كه يا هميشه ظالم بوده و يا قبلًا نبوده و بالفعل ظالم است، مورد تقاضا نيست. بنابراين قرآن نفى مى‏كند كه امامت به كسى برسد كه سابقه‏اش بد است. مجموعه‏آثاراستاد #شهيد #مطهرى ج‏4 ص 784 @MohammadGelayeri