5. حركت در مسير مشيت خدا زيباترين جلوه اين است كه انسان، يك عمل و حادثه را در بستر «مشيه الله» و همسو با «خواست خدا» ببيند. اگر سالار شهيدان و يارانش به خون نشستند و اگر زينب و دودمان مصطفي به اسارت رفتند، اين در لوح مشيت الهي رقم خورده بود و چه جمالي برتر از اينكه كار گروهي، با جدول مشيت‏خدا هماهنگ گردد؟! مگر به حسين بن علي(علیه السلام) از غيب، خطاب نيامده بود كه خواسته خدا آن است كه تو را كشته ببيند: «ان الله شاء ان يراك قتيلا» ؟ و مگر مشيت‏خدا آن نبود كه عترت پيامبر در راه نجات دين و آزادي انسان، به اسارت بروند: «ان الله شاء ان يراهن سبايا» ؟ پس چه غم از آن شهادت و اين اسارت؟ هر دو، هزينه‏اي بودند كه براي بقاي دين و افشاي طاغوت، مي‏بايست پرداخته مي‏شدند؛ آن هم عاشقانه، صبورانه و قهرمانانه!