◽️ آثار جنبش ضد اجتماعی ۱۴۰۱
( دوران پسا مهسا، بخش دوم)
۱. تفاوت‌های زیادی میان انقلاب اسلامی در سال ۵۷ و جنبش پاییز ۱۴۰۱ وجود دارد که اصلا مقایسه را قبیح می‌کند اما بی‌توجهی به آن نه برای ما و نه برای طرفداران جنبش پاییز مطلوب نیست.
از مهم‌ترین تفاوت‌ها این است که انقلاب اسلامی بخش مخالف در میان توده‌های مردم نداشت، مردم ایران در همین حدودی که محققین گفته‌اند (بین ۱۵ تا ۲۰ درصد که البته رقم عجیبی است) یا کف خیابان بودند و یا بالکل اهمیتی نمی‌دادند و بی‌تفاوت بودند.
نظام شاهنشاهی پهلوی نه مثل جمهوری اسلامی با رای مردم سر کار آمده بود و نه مثل قاجار و صفویه ایل و طایفه‌ای داشت، یک نظام کودتایی بود که با دخالت انگلیسی‌ها در حدوث و مداخله آمریکایی‌ها در بقا به قدرت رسیده بود.
لذا در سال ۵۷ جمعیت قابل توجهی از بدنه مردم طرفدار نظام شاهنشاهی نبود.
۲. اما در سال ۱۴۰۱ چنین نیست.
اجازه بدهید از آن سوی ماجرا را ببینیم:
👈 جنبش ۱۴۰۱ به مخالفین جمهوری اسلامی اتحاد زیادی بخشید، سلطنت‌طلب‌ها، جمهوری‌خواهان، تجزیه‌‌طلبان، مجاهدین خلق و ده‌ها گروه اجتماعی دیگر که علیه جمهوری اسلامی هستند نقطه اشتراکی در "نبودن" جمهوری اسلامی یافتند.
این خیلی خطرناک است، انقلاب ۵۷ هیچ‌گاه به جنگ داخلی منجر نمیشد چون نظام شاهنشاهی طرفدار مردمی نداشت اما این که هم شما متحد باشید و هم طرف مقابل خیلی خطرناک می‌شود.
۳. از بدترین نتایج این جنبش ایجاد مرز قاطع بین مردم است که البته اکنون با کلید واژه "حجاب" به این مرز نامحسوس می‌شود اشاره کرد اما این مرز خیلی پررنگ و خیلی ملموس شده است.
رهبر معظم انقلاب مدام به درستی می‌فرمایند جوانان امروز ما انقلابی‌تر و مومن‌تر از جوانان اول انقلاب‌اند.
این سخن صحیحی است.
اما بخش دیگری هم هست که ایشان نمی‌توانند تصریح کنند: "جوانان ضد انقلاب هم منسجم‌تر و با انگیزه‌تر شده‌اند".
۴. کسی نمی‌تواند بگوید جمعیت ما بیشتر است، البته که جمعیت طرفدار انقلاب اسلامی بیشتر است اما جنگ داخلی احتیاج به اکثریت بودن مخالفین ندارد، داعش و النصره که سوریه را به این روز انداختند روز اول ۵۰۰ هزار نفر بودند.
ما ۵۰۰ هزار نفر مخالف منسجم نداریم؟!!
این وضعیت خطرناک است.
البته این نوید را هم بدهم که وزارت اطلاعات در حال انجام عملیات برای تفرقه در میان روسای خارجی این جنبش است که نمودهایی از آن در شورای همبستگی و نیز بایکوت اینترنشنال مشاهده شد.
اما جمع داخلی هنوز دچار تفرقه نشده است و همین مساله نحوه برخورد را مشکل می‌کند.
گاهی شما قدرت دارید اما محکومید به عدم استفاده از قدرت، یک مقتدر مظلوم مثل علی بن ابیطالب علیه السلام.