▫️ قانون یا تقوا؟ مساله این است!
۱) امروز صبح درس خارج به مناسبت تخریب قبور ائمه بقیع علیهم السلام تعطیل بود.
برای آن که اصالت تنبلی من را به رختخواب ندوزد مثل روزهای دیگر همان ساعت اول صبح زدم بیرون.
آمدم کتابخانه مدرسه‌ای که درس نهایه را خدمت طلاب عزیز ارائه می کنم.
طلاب عزیز صبح‌ها نوعا سر کلاس هستند و کتابخانه خالی از مطالعه کننده بود.
وارد کتابخانه که شدم صحنه‌ای را دیدم که من را یاد دوران تحصیل دوره مقدمات انداخت.
دیدم که اشیاء گران‌قیمتی مثل لپ تاپ و ایرپاد(آن هم نه یکی و دوتا بلکه چند عدد) روی میزها رها شده و صاحبان آن هیچ نگرانی از ربوده شدن ندارند و اصلا به ذهن‌شان هم چنین چیزی خطور نمی کند.
این صحنه ها برای طلبه ها بسیار عادی است و قدر آن را نمی‌دانند اما هر جای دیگر این را تعریف کنید حتما با ده‌ها إن قلت و اشکال تلاش خواهند کرد که نپذیرند: «خب لابد دوربین های نظارتی زیاده». «آخوندا این قدر پولدارن که نیازی ندارن لپ تاپ دیگه ای رو بر دارن!!»
یادم افتاد در مدرسه ای که تحصیل می کردم یک اسکناس هزار تومانی جایی افتاده بود و تا نزدیک به سه ماه هیچ کس به آن دست نزد. آن موقع شهریه ما حدود ۸ هزار تومان بود. (آن هزار تومان می‌شود چیزی در حدود ۲۵۰ هزار تومان الان)
آن زمان قضیه وقتی برای من جالب شد که با یکی از بستگان درباره حوزه صحبت می کردم و او هم از دانشگاه می گفت.
وقتی فامیل عزیز ما گفت هیچ کس در دانشگاه ما جرأت ندارد میوه و غذا و نوشابه در یخچال مشترک بگذارد من تعجب کردم و وقتی به او درباره مدرسه و امنیت آن گفتم او تعجب می کرد.
او می گفت باید درِ اتاق را هنگام خروج قفل کنیم و من گفتم قفل چه صیغه ای است؟ ما توی اتاق همدیگر زندگی می کنیم.
۲) عنصر مهم این نوع زندگی وجود تقوا و کارآمدی آن برای اداره جامعه است. «تقوا» برای بعضی ها به معنای بی عرضه بودن و خشک مقدس بودن و دائما در حال سجود و رکوع بودن است.
اما «تقوا» مدل اسلام برای اداره جامعه است و این اصلا شعار نیست. هم کارآمد بودنش قابل اثبات است و هم اجرایی بودن و محقق شدنش.
نگاهی به پیاده روی اربعین بیندازید! چه بسیار بانوانی که تنها این سفر را می روند و آرام و بی دغدغه اند. چه بسیار کوله پشتی ها و کفش های خود را در بین الحرمین رها کردیم و به زیارت رفتیم بی آن که فکر دزیده شدن همه توشه سفر ذهن را آزار دهد.
۳) جامعه به هر اندازه که بی تقوا می شود احتیاج به پلیس و دوربین و قانون پیدا می کند.
تقوا آمده است بار قانون را سبک کند و مردم را با یکدیگر مهربان کند.
چه بسا بتوان فرمایش خداوند متعال که درباره ویژگی های بعثت رسول مکرم است را بر همین معنا حمل کرد که يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتي كانَتْ عَلَيْهِم (و از آنان قيد و بندهاى سنگينشان را كه بر آنان تحميل شده بود، برمى دارد) قانون بار سنگینی است که انسان ها را از حرکت باز می دارد.
۴) انسان غربی گرفتار تکالب و پاره کردن یکدیگر است و اگر قانون نباشد خدا می داند چه جنایت هایی در آن سامان رخ خواهد داد.
پرونده «آدمخوار روتنبرگ» که در آلمان اتفاق افتاده را بخوانید و ببینید چه جنایت عظیمی درون انسان نهفته است اگر تقوا و هدایت انبیاء را از او دور کنیم! جنایت های درون کشور ما نیز به همان اندازه‌ای است که به غربی ها شبیه شده‌ایم و از هدایت انبیاء الهی فاصله گرفته‌ایم.