▫️"توسعه" و انسان بخش دوم ۱. «توسعه» هیولایی نیست که دور از ما باشد، توسعه همان چیزی است که همه ما به آن سجده کرده ایم و آن را معبود خود قرار داده ایم. به قول جناب یامین پور: خدا [در زندگی بشر مدرن و از جمله خود ما] مرده است، و خدای دست‌ساز، تکنیک، گوگل، هوش مصنوعی، گوشی هوشمند... و آنچه که ما را از تفکر، ریاضت، خلوت و ذکر در محضر یک حقیقت متعالی بی‌نیاز کرده، به خود می‌خواند. ما با آن خو گرفته‌ایم(ذکر) و به آن گوش می‌سپاریم(عبادت) و با آن آرام می‌شویم(ایمان) و به آن اتکا می‌کنیم(توکل) و از قدرت و سرعت و دقتش به وجد می‌آییم و تحسینش می‌کنیم(تسبیح)... ساینس و تکنولوژی پروردگار بشر جدید است. ما را در دامان خود می‌پرورد و ما با آن انس می‌گیریم و از نبودنش به وحشت می‌افتیم. (لینک) ۲. منظورشان این است که همان نسبت و ارتباطی که ما با خداوند باید داشته باشیم را اکنون با تکنولوژی ها داریم. نسبت های ذکر، عبادت، ایمان، توکل و تسبیح. مگر ما هر روز همین نسبت ها را با تکنولوژی مدرن نداریم؟ ۳. ما بدون توسعه تکنولوژیک انسان تهی هستیم. خواهش می کنم فیلم های ابرقهرمانی را مشاهده کنید. مثلا انتقام جویان (Avengers) که تا کنون چهار قسمت از آن ساخته شده است را مشاهده کنید. این ابرقهرمان ها هیچ یک به تنهایی انسان کامل نیستند: یکی با ماشین آلات پیشرفته (مرد آهنی) یکی با دخالت های ژنتیک (کاپیتان راجرز) دیگری با مواد شیمیایی (هالک) آن یکی با سنگ های ابدیت (تانوس) و همین طور... 👈حال این تلقی هر چند کودکانه و عوامانه را با انیمیشن پوریای ولی مقایسه کنید. 👈 تصویر انسان کامل در پوریای ولی انسان مخلص و متکی بر خداوند است که هر آنچه برای کمال آدمی را می خواهد خارج از وجود او نیست. او با شمشیر و سپر و دخالت ژنتیک قوی نشده است. قوت پوریا قوت جسمانی نیست هر چند از نظر جسمانی قوی است. پوریا نیروی بی نظیر روحی دارد. 👈توسعه خواه ناخواه به سمت و سوی تهی ساختن انسان از دارایی های اصلی خویش و وابسته کردن او به عقل منفصل، زور بازوی منفصل، مدیر منفصل، مجری منفصل و همه چیز منفصل است. این دو پست هم درباره ابرانسان است: ۱. دوگانه پهلوان -قهرمان ۲. جشنواره فجر و مساله فلسفی ما