یاد سخن عین صاد می‌افتم زمانی که میفرمان: « میزان هر کس ، ملاک هر کس و متر هر کس هدفش است. کسی که فهمیده است در این هستی نقشش رشد و حرکت است، با دوستی اش و با دشمنی اش، با مرگ و زندگی اش میخواهد این جهت را در خود تامین کند! » گاهی انسان اوقاتی را سپری میکند که زمان را به فراموشی و به تکرار لحظه ای که در آن است مشغول میشود و از مسائل و اهداف پیش رویش غافل میشود، چنان که سال ها میگذرد و او در لحظه ای ثابت ایستاده و قدمی برای به حرکت درآمدن بر نمیدارد و رشد نمیکند ، و حتی گاهی نیز این را هدف مینامد و در افکار پوچ و مبهم خود سال ها غرق می‌شود، در حالی که میتواند با صحیح فکر کردن و قدم برداشتن به سمتش آن را به مطلع سرنوشتش تبدیل کند. به راستی که آدمی خود سرنوشتش را گاه آباد و گاه ویران می‌کند . . خود، مخلوق پیچ و خم اهداف و سرنوشتش است . .