« نــٰادِم | ɴᴀᴅᴇᴍ »
👻👻😬👻😬😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻 👻😬👻😬 👻😬👻 👻😬 👻 ࢪمآن⇩
👻👻😬👻😬😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻😬👻 👻😬👻😬👻😬 👻😬👻😬👻 👻😬👻😬 👻😬👻 👻😬 👻 ࢪمآن⇩ 👋👀بچھ‌مثبٺ👀👋 دآشتم برای سارینا حرف می زدم که دیدم خواب ش برده! پس واسه کی داشتم حرف می زدم؟ ما رو باش رو دیوار کی داریم یادگاری می نویسیم! بعد حالم خیلی بهتر شده بود و تقریبا خوب شده بودم. توی این دوهفته سامیار هر روز خدا بهم سر می زد امکان نداشت سر نزنه! هر روز هر روز اگر خونه خودمون بودم می یومد اونجا اگر خونه اقا بزرگ می رفتمم می یومد اینجا امروز هم اقا بزرگ همه رو دعوت کرده بود و سامیار نبود ولی حتم داشتم الاناست بیاد. تو همین فکر کردم که در باز شد و سامبار بلند سلام کرد . بیا نگفتم اومد. به همه سلام کرد و تنها جای خالی پیش من بود که روی مبل سه نفره دراز کشیده بودم و سامیار اومد و پایین پاهام نشست و نگاهی بهم انداخت و گفت: - چه خبر؟ همیشه همینو می گفت اخه من چه خبری می تونم داشته باشم؟ هیچی گفتم و سر تکون داد و بابا رو به امیر گفت: - می گم امیر عمو سرویس خوب سراغ نداری برای سارینا؟ امیر تا خواست چیزی بگه سامیار گفت: - من افتادم پاسگآه همون منطقه شما سارینا و مدرسه اش سر راه ام ن خودم می برمش و میارمش. مامان گفت: - سامیار جان نه باز به خاطر تو کسی با سارینا لج بیفته من دیگه تن م کشش نداره! سامیار گفت: - نه اتفاقی نمی یوفته زن عمو.