۱- اینکه دولت، دولت زحمت کشی هست بر کسی پوشیده نیست. ۲- اینکه بنا به فرمایش رهبر کلیت دولت باید مورد حمایت باشه ایضا بر کسی مخفی نیست. اما نکته اینجاست که فرق است بین کار کردن و کار دلسوزانه کردن و برنامه اشتباه داشتن. این را باید بپذیریم که دولت با همه تلاش دلسوزانه‌ای که انجام داده در زمینه اقتصاد برنامه قابل قبولی نداشته. ۱- وقتی یارانه‌ی ۴۵ تومنی را ۳۰۰ و ۴۰۰ تومن کرد و یارانه‌ی دو ماه فروردین و اردیبهشت را یکجا واریز کرد و گفت از خرداد یارانه، غیر نقدی خواهد بود. نتوانست به وعده عمل کند و تا هنوز موفق نشده معلوم بود حساب شده کار نشده بعد گفتند هرمزگان آزمایشی اجرا کنیم تا ببینیم چی میشه. ۲-وزیر صمت در سال ۱۴۰۰ گفت سال آینده (۱۴۰۱) قرعه کشی ماشین نخواهیم داشت. این وعده هم هی تمدید شد تا اخیرا باز گفته شده سال ۱۴۰۲ قرعه کشی نداریم. دادن وعده‌هایی که توان تحقق آنها نداریم چیزی بود که همه کاندیداهای ریاست جمهوری متفقاً ایرادی بود که بر دولت قبل می‌گرفتند. خوب چرا خودشون تو همون چاله افتاده‌اند؟ دولت نقاط قوت بسیار دارد. در عوض عملکرد بعضی وزارتخانه‌ها انتظارات را برآورده نکرد. خلاصه اینکه به تبعیت از رهبر جامعه ملیت دولت را حمایت می‌کنیم و اگر شده باشه برای شکست دشمن همه یکپارچه او را پشتیبانی می‌کنیم تا پوزه دشمن به خاک بمالیم. برای دشمن دولت رئیسی ملاک نیست ملاک دولتی است که باعث حفظ و پابرجایی نظام می‌شود، حالا که سیاست این دولت بر همین مبناست لذا همه تلاش در زمینگیر کردن آن را دارند. با همه این تفاصیل نباید خطاهای دشمن را نادیده گرفت.