#ذبح_عظيم حضرت فضل بن شاذان گويد: از حضرت امام رضا (عليه السّلام) چنين شنيدم: آن زمان كه خداوند تبارك و تعالى به حضرت ابراهيم (عليه السّلام) امر فرمود: تا بجاى فرزندش اسماعيل، گوسفندى را كه خداوند فرستاده بود ذبح نمايد، حضرت ابراهيم (عليه السّلام) در دل آرزو كرد: اى كاش فرزندش اسماعيل (عليه السّلام) را به دست خود ذبح مى‌كرد و دستور ذبح گوسفند بجاى ذبح فرزندش به او داده نشده بود، تا به اين وسيله احساس پدرى را كه عزيزترين فرزندش را به دست خود ذبح مى كند، داشته باشد و در نتيجه شايسته بالاترین درجات ثواب در صبر بر مصائب شود! خداوند عزّ و جلّ نيز به او وحى فرمود: اى ابراهيم! محبوبترين خلق من، نزد تو كيست؟ حضرت ابراهيم (علیه السلام) گفت: خدايا! مخلوقى خلق نكرده‌اى كه از حبيبت محمّد (صلى اللَّه عليه و آله) نزد من محبوب‌تر باشد. خداوند به او وحى فرمود: اى ابراهيم! آيا او را بيشتر دوست دارى يا خودت را؟ عرض کرد: او را بيشتر دوست دارم. خداوند فرمود: آيا فرزند او را بيشتر دوست دارى، يا فرزند خودت را؟ عرض كرد: فرزند او را. خداوند فرمود: آيا بريده شدن سر فرزند او از روى ظلم و ستم، به دست دشمنانش دل تو را بيشتر به درد مى آورد، يا بريدن سر فرزندت به دست خودت بخاطر اطاعت از فرمان من؟ عرض کرد: بريده شدن سر فرزند او به دست دشمنانش، دل مرا بيشتر به درد مى آورد. خداوند فرمود: گروهى كه خود را از امّت حضرت محمّد (صلى اللَّه عليه و آله) مى‌دانند، فرزندش حسين (علیه السلام) را از روی ظلم و ستم، مانند گوسفند ذبح خواهند كرد، و با اين كار مستوجب خشم و غضب من خواهند گردید. حضرت ابراهيم (عليه السّلام) بر اين مصیبت ناله و اندوه و جزع نمود، دلش به درد آمد و شروع به گريه كرد. خداوند عزّ وجلّ هم به او چنين وحى فرمود: *اى ابراهيم! به خاطر اين گریه و اندوه و جزع و فزعت بر امام حسين (علیه السلام) و شهادت او، ناراحتى و اندوهت بر اسماعيل را - در صورتى كه اگر او را ذبح مى كردى - پذيرفتم، و بالاترين درجات ثواب، در صبر بر مصیبت‌ها را به تو خواهم داد. و اين همان مطلبى است كه آيه *«وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ». (و ما اسماعیل را در برابر قربانی بزرگی -از ذبح شدن- رهانیدیم) بدان اشاره دارد. منظور خداوند از ذبح عظیم و قربانی بزرگی( که به عنوان فدایی حضرت اسماعیل شده ) امام حسین علیه السلام است.. 📗 بحار الأنوار ، مجلد ۱۲ ، صفحه ۱۲۴