پيام‌ها:
١-ابتدا بايد بندگى خدا كرد،آنگاه از او حاجت خواست. «نَعْبُدُ، نَسْتَعِينُ»
٢-بندگى،تنها در برابر خداوند رواست نه ديگران. «إِيّاكَ نَعْبُدُ»
٣-گرچه عبادت از ماست،ولى در عبادت كردن نيز نيازمند كمك او هستيم. «إِيّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيّاكَ نَسْتَعِينُ» ١
٤- «إِيّاكَ نَعْبُدُ وَ إِيّاكَ نَسْتَعِينُ» يعنى نه جبر است و نه تفويض.چون مى‌گوييم:
«نَعْبُدُ» پس داراى اختيار هستيم و نه مجبور.و چون مى‌گوييم: «نَسْتَعِينُ» پس نياز به او داريم و امور به ما تفويض نشده است.
٥-شناخت خداوند و صفات او،مقدّمه دست‌يابى به توحيد و يكتاپرستى است.
«رَبِّ الْعالَمِينَ، اَلرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ، إِيّاكَ نَعْبُدُ»
٦-از آداب دعا و پرستش اين است كه انسان خود را مطرح نكند و خود را در حضور خداوند احساس كند. «إِيّاكَ نَعْبُدُ...»
٧-توجّه به معاد،يكى از انگيزه‌هاى عبادت است. «مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ إِيّاكَ نَعْبُدُ»