۰۰• بــسمـ‌اللّٰہ‌الرحمـٰـن‌الرحیــم •۰۰ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ • روزه، دریٖچـه‌ای به عالـم معنـٰا • (#بخش_آخر) ۷. روزه دریچه ورود افاضاتی است که با تفکّر به دست نمی‌آیند؛ باید گرسنگی کشید تا از آن طریق روح انسان تا حدودی از مادّه جدا شده و ظرفیت درک معانی والا در انسان ایجاد شود. ۸. روزه فرصت زدودن القائات منفی است؛ انسان همچنان که می‌بیند این تلقین منفی -که ممکن است از گرسنگی و تشنگی بدحال شود- از بین می‌رود و بدون آب غذا نیز می‌تواند به فعّالیّت بپردازد و مشکلی هم برایش ایجاد نشود، می‌فهمد که برخی دیگر از القائات منفی که به خود می‌کرده هم ممکن است همینقدر بی اساس بوده باشند. ۹. سلطنت وهم بر انسان، موجب می‌شود که در محاسبات خود دچار خطا شده و غیر واقعیات را واقع بپندارد؛ روزه فرصت تاخت و تاز وهم را از انسان می‌گیرد و راه تفکّر و تعقّل را برای انسان باز می‌کند. از قدیم گفته‌اند که گرسنگی و قناعت، حکمت به بار می‌آورد که روزه، یکی از مصادیق بارز آن است. ۱۰. انسان اوّلاً و بالذات متعلّق به عالم غیب است و بالعرضِ بدن خود محکوم به مادّه شده است؛ از مهمترین دست آوردهای روزه این است که نفس انسان را با منقطع کردن از توجّه به تامین خورد و خوراک برای بدن، برای دقایقی متوجّه عالم غیب می‌کند. اصلاً با روزه گرفتن روح انسان رقیق تر می‌شود و لذّت ارتباط با عالم غیب را می‌چشد. در این هنگام است که زاویه دید انسان به عالم از بُنیان تغییر می‌کند. ۱۱. البته باید توجّه داشت که روزه را باید افطار کرد، نه خراب؛ خراب کردن روزه به این معناست که انسان هرچه که امساک کرده، هنگام اذان جبران بکند و شکم خود را کاملاً سیر کند. چنین چیزی روزه را بی فایده می‌کند. نفس انسان قرار است همانند اسبی چموش بعد از سی روز رام شود و اگر بعد از افطار به همان حالت سابقِ قبل از روزه گرفتن باز گردد، هدف روزه محقق نخواهد شد. ۱۲. توجّه به این نکته نیز ضروری است که انسان هیشه از سر گرسنگی و نیاز جسمی میل به غذا پیدا نمی‌کند؛ وقت سیری، میل به غذا، از روی شهوت است نه از روی نیاز و غریزه و لذاست که انسان باید تشخیص بدهد که از روی نیاز غذا می‌خورد ویا از روی شهوت. والسلام، و الحمدلله علی التمام... م.بُـــرهان ۱۴۰۲/۰۱/۰۶ ┄┄┅••=✧؛❁؛✧=••┅┄┄ #استاد_طاهرزاده #ماه_رمضان #روزه #معرفی_کتاب نسخه pdf «کتاب روزه دریچه‌ای به عالم معنا» را از اینجا دریافت کنید.