🌟قَالَ علیه السلام لِأَنَسِ بنِ مَالِکٍ وَ قَد کَانَ بَعَثَهُ إِلَی طَلحَةَ وَ الزّبَیرِ لَمّا جَاءَ إِلَی البَصرَةِ یُذَکّرُهُمَا شَیئاً مِمّا سَمِعَهُ مِن رَسُولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله فِی مَعنَاهُمَا فَلَوَی عَن ذَلِکَ فَرَجَعَ إِلَیهِ فَقَالَ إنِیّ أُنسِیتُ ذَلِکَ الأَمرَ فَقَالَ علیه السلام إِن کُنتَ کَاذِباً فَضَرَبَکَ اللّهُ بِهَا بَیضَاءَ لَامِعَةً لَا تُوَارِیهَا العِمَامَةُ 🌟امام (علیه السلام) انس بن مالک را وقتی که به بصره آمد به نزد طلحه و زبیر فرستاد تا سخنی را که از رسول خدا درباره ی آنها شنیده بود به ایشان خاطرنشان کند. انس خودداری کرد و چون نزد آن بزرگوار بازگشت، عرض کرد: آن سخن پیامبر (صلی الله علیه و آله) را فراموش کرده ام. حضرت فرمود: (اگر دروغ بگویی، خداوند تو را به خاطر آن به سفیدی درخشانی مبتلا کند که عمامه هم آن را نپوشاند). سیدرضی می گوید: (مقصود از آن پیسی است که بعدها این بیماری در انس پیدا شد و او بدون روبند در بین جمعیت ظاهر نمی شد). امام (علیه السلام) او را نزد آن دو نفر (طلحه و زبیر) فرستاد تا آنچه را از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) شنیده بود به یاد آنها آورد. و آن حضرت (صلی الله علیه و آله) فرموده بود: شما دو تن با علی جنگ خواهید کرد در حالی که نسبت به او ستمکارید. و چون انس با کسی برخورد که او را از این کار منصرف کرد و رای او را برگرداند، نزد امام (علیه السلام) بازگشت، و امام (علیه السلام) بر او نفرین کرد و نفرینش قبول افتاد. کلمه ی: بیضاء در محل جر، بدل از ضمیر در بهار است. 📙شرح#حکمت_311 حکمت های نهج البلاغه ( همراه با 25 ترجمه و شرح )/ ص315 شرح ابن میثم 🔶 @Nahj_Et