❇️ شرحی دقیق بر فراز پایانی خطبه ۱۸۷ از ابن میثم بحرانی ره ، شارح بزرگ نهج البلاغه 🔸امام علیه السلام به منظور روشن شدن راه سعادت، موقعیت خود را در میان جامعه زمانش به چراغی در تاریکی تشبیه فرموده و جمله «يَسْتَضِيءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا» اشاره به وجه شبه می باشد، به این بیان که طالبان هدایت از او و پیروان واقعیش، از روشنایی علم و راهنمایی آن حضرت کسب نور می کنند، و به راه رشد و حقیقت واصل می شوند، همان طور که رونده در تاریکی به وسیله چراغ راه خود را می بیند، و لازمه این همانندی، آن است که امام علیه السلام #وضع_مردم_زمان_خود_را_به_تاریکی تشبیه فرموده، و چنان وانمود ساخته است که اگر او، در میان آنان نباشد تمامشان مقهور و شکست خورده خواهند بود. 🔹بعد از آن که با تشبیه وجود خود به چراغ نورانی، فضیلت خویش را روشن فرمود، از آنان می خواهد که به سخنانش گوش فرا دهند، و دل ها را برای فهمیدن نصایح و اندرزهایش آماده سازند، چنان که هر گوینده ای، از مخاطب های خود چنین انتظاری دارد. 🔸اثبات گوش برای دلها، از باب استعاره است به این بیان: علم و آگاهی را که دل نسبت به گفته ها دارد تشبیه به گوش فرموده که آن نیز سخنان را می شنود، و سپس از آنان خواسته است که #دلها_را_آماده_سازند، نه گوشهای جسمانی را چرا که حرفها بر دل می نشیند نه بر گوشهای مادّی و محسوس، آری دل است که آمادگی و توجهش به اندیشیدن در گفته های مسموع، سبب حصول درک، علم و فهم می باشد.۱ ✍ اکنون نیز جامعه بشریت در ظلمت وتاریکی توهّمات ،تاریکی منیّتها و شهوتها، تاریکی جهل ها و جهالت ها ، تاریکی ایسم ها و مکتب های خودساخته و... به سر می برد وبیش از هر زمان دیگر نیازمند سخنان ارزشمند امیرالمومنین علیه السلام هست اما متاسفانه برای ترویج نهج البلاغه کم کاری ها، بی توجهی ها، کوتاهی ها و... دیده می شود. ۱. ترجمه ‏شرح ‏نهج‏ البلاغه(ابن‏ ميثم) ج ۴ ص ۳۲۷ 🔶 @Nahj_Et