📝 شرح و تفسیر خطبه ۸۶بخش سوم ✅سعادتمند کيست؟ امام(عليه السلام) در ادامه اين خطبه، پس از هشدارهايى که نسبت به طرق نفوذ شيطان در آدمى داشت، دستورالعملهايى در شش جمله کوتاه و پرمعنا در ارتباط با آن هشدارها، بيان مى کند و آن را کامل تر مى سازد. نخست مى گويد: «اى بندگان خدا! آنها که خالصانه تر و خيرخواهانه تر با خود برخورد مى کنند، از همه در برابر پروردگار مطيع ترند.» (عِبَادَاللَّهِ! إِنَّ أَنْصَحَ النَّاسِ لِنَفْسِهِ أَطْوَعُهُمْ لِرَبِّهِ). معناى اين سخن آن است که انسان خود را نفريبد و به خويشتن دروغ نگويد; نقاط ضعف خود را، نقاط قوّت به خودش معرّفى نکند و بر عيوب خويش پرده نيفکند; بلکه خالصانه و مخلصانه به نقد خويشتن بپردازد; چنين کسى به يقين در طريق اطاعت پروردگار گام برمى دارد(1). و در جمله دوم، دقيقاً اشاره به عکس آن مى فرمايد و مى گويد: «کسى که از همه بيشتر خود را مى فريبد، از همه بيشتر مرتکب معصيت پروردگار مى شود.» (وَ إِنَّ أَغَشَّهُمْ(2) لِنَفْسِهِ أَعْصَاهُمْ لِرَبِّهِ). بديهى است آن کس که خويشتن را مى فريبد و عيوب خود را پنهان مى سازد، گناه در نظرش مباح و حتّى گاهى به صورت يک امر واجب جلوه مى کند و به اين ترتيب، زمينه ارتکاب هرگونه گناه را براى خود، فراهم مى سازد. پی نوشت: 1. توجّه داشته باشيد که «أنْصَح» از مادّه «نُصح» در اصل به معناى اخلاص است و از اين رو به خيرخواهى هاى خالصانه اطلاق شده است و «نصيحت» نيز همين مفهوم را دارد. 2. «أَغشّ» از مادّه «غَشّ» در اصل به معناى ضعف و ناتوانى و کمبود است و به همين مناسبت به اشياى غير خالص، مغشوش اطلاق مى شود و سپس به همين مناسبت واژه «غِشّ» به خيانت و هرگونه ناخالصى اطلاق شده است. 2. «أَغشّ» از مادّه «غَشّ» در اصل به معناى ضعف و ناتوانى و کمبود است و به همين مناسبت به اشياى غير خالص، مغشوش اطلاق مى شود و سپس به همين مناسبت واژه «غِشّ» به خيانت و هرگونه ناخالصى اطلاق شده است. ↩️ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2