☫بِسْـــــمِالـلَّـهِالرَّحْـمَنِالرَّحِیـــــمِ☫
بگذار تا بنالم از درد بیدوایم
بیگانهای، چه دانی؟ من دانم و خدایم
یا رب به ذاتِ پاکت شب را مگیر از من
من باشم و سحرها ذکر «خدا خدا» یم
از دست دیده و دل کارم شده است مشکل
آن میکشد به صحرا، وین سویِ انزوایم