📖 #در_محراب_صحیفه بعضی‌ها باید امیدشان از همه جا قطع شود تا به یاد خداوند بیفتند و به او امیدوار شوند. به قول قرآن: سوار کشتی که می‌شوند، وقتی به‌خطر می‌افتند، خدا را از تهِ دل صدا می‌زنند؛ اما به‌محض اینکه خدا با رساندنشان به ساحل نجاتشان داد، باز به شِرک‌شان ادامه می‌دهند. سوره‌ی عنکبوت آیه ۶۵ همین‌ها تا خطر از بیخ گوششان گذشت دوباره خدا را فراموش می‌کنند انگار نه انگار که قبلاً دست به دامنش شده بودند. یادشان می‌رود همه اسباب در دست خداست و همه چیز در قبضه‌ی قدرت اوست.و جز او تاثیرگذاری در عالم نیست. به قول پروین اعتصامی: ﺭﻭﺩﻫﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻪ ﻃﻐﻴﺎﻥ می‌کنند ﺁﻧﭽﻪ می‌گوییم ﻣﺎ، ﺁﻥ می‌کنند ﻣﺎ، به دﺭﻳﺎ ﺣﮑﻢ ﻃﻮﻓﺎﻥ می‌دﻫﻴﻢ ﻣﺎ، به سیل ﻭ ﻣﻮﺝ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﻴﻢ ﻧﻘشِ ﻫﺴﺘﯽ، ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻮﺍﻥ ﻣﺎﺳﺖ ﺧﺎﮎ ﻭ ﺑﺎﺩ ﻭ ﺁﺏ، ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﻣﺎﺳﺖ... برخلاف اکثر مردم که فقط وقتی به یاد خداوند می‌افتند که دستشان از اسباب خالی شود، امام سجاد علیه السلام با خداوند اینگونه مناجات می کنند: و با همه‌ی وجودم به تو رو آوردم و از کسی كه خودش نيازمند عطاى توست، روگردان شدم... اى خداى من، چه بسياری از مردم را ديدم كه از غير تو عزّت خواستند و خوار گشتند و از غير تو ثروت خواستند و نيازمند شدند و بلندى خواستند و پست گشتند. و در آخر و برای حسن ختام این جمله از آقا امام سجاد را با هم زمزمه می‌کنیم: لاَ يَشْرَكُكَ أَحَدٌ فِي رَجَائِي خدایا هيچ كس در اميدواری من، با تو شريك نخواهد بود. و به قول سعدی: امید تو بیرون بـُرد از دل همه امیدی 🔆#قرآن_کریم 🔅#صحیفه‌_سجادیه دعای ۲۸ 🔹#پروین_اعتصامی 🔺#سلطان_سخن_سعدی 🔻#ع_ف 🔹@NasimeAdab🔹