نذر به عنوان وسيله تقرب و جلب محبت الهي مورد تاييد شريعت اسلامي و آموزه هاي قرآني قرارگرفته است. پس مي توان نذر را براي حل مشكلات و رهايي از مصيبت ها و همچنين دست يابي به اموري خاص به كار گرفت و نذر در حقيقت نوعي توسل و وسيله جستن براي رسيدن به فضل الهي و تقرب به اوست. قرآن کریم در آیه ی ۲۷۰ سوره ی بقره چنین آورده است: «وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ ۗ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ؛ هر چه انفاق کنید و یا به نذر صدقه دهید، همانا خداوند می داند و ستمکاران را در دو جهان یار و معینی نخواهد بود.» در آیه ی ۷ سوره ی دهر، وفای به نذر را تأکید می کند: «يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا؛ بندگان خدا، وفا به نذر کرده، می ترسند از روزی که شرّ آن گسترده است». در تفسیر این آیه، مفسران بر این باورند که این آیه در مورد خانواده ی عصمت و طهارت علیهم السلام، امیرالمؤمنین حضرت علی علیه السلام و صدیقه ی طاهره حضرت زهرا سلام الله علیها و دو فرزند گرامی آن حسن و حسین علیهاالسلام نازل شده؛ آنگاه که حسن و حسین – دو نور دیده ی گرامی آنان – مریض شده بودند، همگی نذر نمودند که اگر خداوند عالم بر آنان شفا کرامت فرمود، سه روز روزه بگیرند و پس از آنکه حاجت شان برآورده شد، سه روز متوالی روزه گرفتند. 🔎 به ما بپیوندید👇👇 🆔 @NazrAstan