حسن به داده بده! گفته می‌شود دولت آقای روحانی، بر صدا و سیما فشار آورده و می‌آورد که بعضی نام‌ها و احیاناً صحنه‌ها و سکانس‌ها از سریال گاندو یک و دو حذف شوند (جهان‌نیوز: چهارشنبه ۴ فروردين ۱۴۰۰ و...)؛ سریالی که بر اساس پرونده‌های واقعی است؛ ولی خب گویا واقعیت را تا آنجا اجازه داری بگویی که به عبای بهاره‌ی ایشان و آشنایانشان برنخورد! یاد خاطره‌ای از مرحوم آیت الله فلسفی درباره‌ی حضرت امام خمینی ره افتادم. ایشان تعریف می‌کند: دو سه روز بعد از ورود امام، در مدرسه‌ی علوی در حضور صدها نفر از علما و روحانیون تهران منبر رفتم در بین سخنرانی که در مورد اختناق رژیم گذشته صحبت می‌کردم. گفتم: یک کتاب‌فروش چندین سال قبل به من می‌گفت: در زمان رضاشاه، اداره‌ی اطلاعات شهربانی هر کتابی را که می‌خواست چاپ شود، باید نگاه می‌کرد و روی هر صفحه، مهر «روا» می‌زد تا چاپ‌خانه آن را چاپ کند. او می‌گفت: من دیوان حافظ را که چندین بار چاپ شده بود به شهربانی بردم تا مجوز چاپ بگیرم. فرد مسئول گفت: یک ماه دیگر بیایید. هر چه اصرار کردم تا زودتر مجوز دهد، قبول نکرد. بعد از یک ماه که رفتم، دیدم همه‌ی صفحات به جز یک صفحه، مهر خورده است. گفت، باید این یک بیت شعر را تغییر دهی! «رضا» به داده بده وز جبین گره بگشا که بر من و تو در اختیار نگشاد است گفتم، این شعر حافظ است. چطور آن را عوض کنم؟ بر فرض عوض کنم؛ به جای آن چه قرار دهم؟ گفت: چون کلمه‌ی «رضا» اسم رضاشاه کبیر است، آن را بردار و کلمه‌ی دیگری جای آن قرار بده! مثلاً «حسن به داده بده»، «تقی به داده بده»، «نقی به داده بده»! با گفتن این مطلب، مجلس، غرق در خنده شد. امام نیز چنان می‌خندید که شانه‌هایشان تکان می‌خورد. بعد از منبر، امام فرمودند: «اعلام کنید که منبر آقای فلسفی فتح شده است». (نقل خاطره از خبرگزاری حوزه، پنجشنبه ۵ فروردین ۱۴۰۰) جیم جواتی لینک یادداشت در پایگاه خبری ما http://www.bayanema.ir/news/68507/preview/