❣️🍂 من نمى‏ دانم چه بگويم! ❣️🍂 تأملى بايد كرد... ❣️🍂 اگر آدم خودش را از خدا طلبكار مى‏ داند ❣️🍂 يعنى واقعاً خيال مى‏ كند كه خيلى براى او كار كرده ❣️🍂 و خيال مى‏ كند اگر به اندازه يك شبانه روز كه از او وقت گرفته، ❣️🍂 به همان اندازه هم به او خدمت كرده و طلبكار است! ❣️🍂 مي‌گويد: او برود خود را باشد. 🍁 ولى اين را ما خوب مى‏ دانيم: 🍁 آنچه كه او به ما داده را براى غير او خرج كرده‏ ايم 🍁 و با آنكه او به ما محبت كرده... 🍁 ولى ما به كسان ديگرى رو آورده ‏ايم 🍁 و در حق او بدى كرده‌‏ايم. 📚 استاد علی صفایی حائری ﴿عين. صاد﴾، بهار رویش، ص ۱۳۷ #علما