🌴روایات نهی از درمان قبل از بیماری...
نخست:
رسول اللّه صلى الله عليه و آله: تَجَنَّبِ الدَّواءَ مَا احتَمَلَ بَدَنُكَ الدَّاءَ، فَإِذا لَم يَحتَمِلِ الدّاءَ فَالدَّواءُ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: تا هنگامى كه بدنت درد را تحمّل مى‌كند، از دارو بپرهيز و آن‌گاه كه درد را تحمّل نكرد، پس دارو.
دوم:
عنه صلى الله عليه و آله: مَن غَلَبَت صِحَّتُهُ مَرَضَهُ فَلا يَتَداوى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس سلامت تنش بر بيمارى‌اش چيرگى دارد، مداوا نكند.
سوم:
عنه صلى الله عليه و آله: مَنِ استَقَلَّ بِدائِهِ فَلا يَتَداوَيَنَّ؛ فَإِنَّهُ رُبَّ دَواءٍ يورِثُ الدّاءَ.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس مى‌تواند با بيمارى خود، سر كند، از درمان بپرهيزد؛ زيرا بسا دارويى كه خود، بيمارى بر جاى مى‌نهد.
چهارم:
الإمام عليّ عليه السلام فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ: شُربُ الدَّواءِ لِلجَسَدِ كَالصّابونِ لِلثَّوبِ؛ يُنَقّيهِ و لكِن يُخلِقُهُ.
امام على عليه السلام در حكمت‌هاى منسوب به ايشان: نوشيدن دارو براى بدن، به صابون براى جامه مى‌مانَد؛ آن را تميز مى‌كند، امّا كهنه‌اش هم مى‌كند.
پنجم:
عنه عليه السلام: امشِ بِدائِكَ ما مَشى بِكَ.
امام على عليه السلام: با درد خويش، تا آن هنگام كه با تو مدارا مى‌كند، مدارا كن.
ششم:
عنه عليه السلام: لا يَتَداوَى المُسلِمُ؛ حَتّى يَغلِبَ مَرَضُهُ صِحَّتَهُ.
امام على عليه السلام: مسلمان به دارو توسّل نمى‌جويد، مگر آن هنگام كه بيمارى‌اش بر تندرستى‌اش چيرگى يابد.
هفتم:
الإمام الصادق عليه السلام: ثَلاثَةٌ تُعَقِّبُ مَكروهاً:... و شُربُ الدَّواءِ مِن غَيرِ عِلَّةٍ و إن سَلِمَ مِنهُ.
امام صادق عليه السلام: سه چيز، ناخوشايندى در پى مى‌آورد: ... و نوشيدن دارو بدون بيمارى، هر چند شخص از آن دارو، جان به در بَرَد.
هشتم:
عنه عليه السلام: مَن ظَهَرَت صِحَّتُهُ عَلى سُقمِهِ فَشَرِبَ الدَّواءَ؛ فَقَد أعانَ عَلى نَفسِهِ.
امام صادق عليه السلام: هر كس تندرستى‌اش بر بيمارى‌اش چيرگى داشته باشد و دارو بنوشد، به زيان خويش، اقدام كرده است.
نهم:
عنه عليه السلام: مَن ظَهَرَت صِحَّتُهُ عَلى سُقمِهِ فَيُعالِجُ بِشَي‌ءٍ فَماتَ، فَأَنَا إلَى اللّهِ مِنهُ بَري‌ءٌ.
امام صادق عليه السلام: هر كس تندرستى‌اش بر بيمارى‌اش غلبه داشته باشد و خود را به چيزى درمانى كند و پس از آن بميرد، من در پيشگاه خداوند، از او بيزارى مى‌جويم.
دهم:
الإمام الكاظم عليه السلام: ادفَعوا مُعالَجَةَ الأَطِبّاءِ مَا اندَفَعَ الدّاءُ عَنكُم؛ فَإِنَّهُ بِمَنزِلَةِ البِناءِ قَليلُهُ يَجُرُّ إلى كَثيرِهِ.
امام كاظم عليه السلام: تا زمانى كه بيمارى، به جِد با شما درگير نشده است، درگير معالجه طبيبان نشويد، كه درمان به مانند ساختمان است كه مقدار كمى از آن، شخص را به مقدار فراوانش مى‌كشاند.
یازدهم:
عن امیرالمؤمنین علی عليه السلام : لا تَضطَجِعْ ما استَطَعتَ القِيامَ مع العِلَّة؛
امام على عليه السلام : تا زمانى كه بيمارى تو را از پا نينداخته است، خود را در بستر مينداز!
دوازدهم:
لَيسَ مِن دواءٍ إلاّ و هو يُهَيِّجُ داءً ، و ليسَ شيءٌ في البَدنِ أنفَعَ مِن إمساكِ اليدِ إلاّ عمّا يَحتاجُ إلَيهِ؛
امام كاظم عليه السلام : هيچ دارويى نيست، مگر آنكه خود بيمارى تازه اى را دامن مى زند . براى بدن چيزى سودمندتر از پرهيز و خوردن غذا در حدّ نياز بدن نيست .+
#حاج_قاسم را حذف میکنند ...
مخالفان واکسن را هم حذف میکنند ...
چقدر زیبا قهرمانان مبارزه با صهیونیزم جهانی را نشان میدهند ...
اگر چشم بیداری باقی مانده باشد!
#امام_زمان عج را با شکست دشمنانش و #تسخیر_لانه_نفوذWHO یاری کنید