❌ #شبهه آتاترک مبلغان مذهبی را جمع کرد و گفت: کشاورزان برای مملکت گندم و برنج و ... کشت می‌کنند، دامداران گوشت و لبنیات، خیاطان لباس و کفاشان کفش.. شما چه تولیدی دارید؟ ملاها گفتند: ما برای شما و مردم دعا می‌کنیم. آتاترک آنها را به یک سفر دریایی میهمان کرد و به یکی از ملوانها سفارش کرد که تا از ساحل فاصله گرفتند، کشتی را سوراخ کند، ملاها خوشحال پا به عرشه کشتی گذاشتند، وقتی کشتی از ساحل دور گشت. ملوان ها نیز به فرمان آتاترک کشتی را از چند ناحیه سوراخ کردند، وسط دریا وقتی روحانیون کشتی را سوراخ شده دیدند، بر سر خود زدند که ای داد، الان خواهیم مرد، ملوان ها به ملاها گفتند : دعا کنید، و ملاها پاسخ دادند: دعا که فایده ندارد، باید آب را از کشتی خارج کرد و به سرعت به ساحل برگردیم، ملوان ها سطل‌ها را به دست ملاها دادند و آن ها نیز بی وقفه آب را از کشتی تخلیه کردند و به سرعت و قبل از غرق شدن کشتی به ساحل برگشتند و از فرط خستگی همه به گوشه‌ای افتادند... آتاترک رو کرد به آنها و گفت: حالا فهمیدید که ما به دعاکن نیازی نداریم باید کار کنید، هیچ مملکتی با دعا کردن درست نمی‌شود. باید همه کار کنند. شما در خلوت خود برای خودتان دعا کنید. کشورهای مترقی جهان از زمانی که دعاکن‌ها را کنار گذاشتند و دست به کار شدند تا کشورشان را برای رفاه بسازند به موفقیت نایل آمدند. ✅ پاسخ ✍ حجت‌الاسلام دکتر قربانی مقدم 🔹 فرض کنید این داستان #خیالی، واقعیت داشته است، اگر افرادی با چنین دیدگاهی وجود داشته باشند که تنها وظیفه‌ی خود را #دعا کردن بداند، کار درست همان است که آتاترک انجام داده است. اصلأ بهتر آن بود که افراد مذکور را در همان دریا غرق می‌کرد. اشکال کار این جاست نه تنها وظیفه روحانیت اساساً دعا کردن نیست، بلکه دعا دستوری است برای تعالی انسان که هیچ کس نمی‌تواند آن را به جای دیگری انجام دهد. وظیفه‌ی اصلی روحانیت طبق آیه ۱۲۲ سوره توبه مطالعه در معارف دین و انتقال آن به جامعه است. طبق آیه مذکور جامعه نمی‌تواند همه‌ی کار خود را رها کند و تحصیلات دینی بپردازد (همانطور که همه نمی‌توانند دکتر یا مهندس یا نانوا شوند) لذا لازم است که عده‌ای این مهم را برعهده بگیرند و دیگران از حاصل تلاش‌های آنها استفاده کنند. از این توضیح معلوم می‌شود، برخلاف آنچه شبهه افکن القاء می‌کند، #کار، فقط دامداری یا کارگری نیست، بلکه در هر جامعه‌ای به محققان و دانشمندانی در رشته‌های گوناگون نیاز است. البته جامعه یا افرادی که به دین و برنامه‌های سعادت‌بخش آن اعتقادی ندارند، تحقیق در امور دینی را لازم نمی‌دانند اما طبیعی است که جامعه ایمانی و مردم مؤمن نیاز آشکاری به کارشناسان و پژوهشگران حوزه دین و معارف الهی دارند.