سال ۱۳۵۵ درآمد دولت فقط از نفت ۲۰ میلیارد دلار بود و جمعیت ایران حدود ۳۲ میلیون اما طبق آمار بانک جهانی ۴۶ درصد مردم زیر خط فقر بودند. (یعنی حتی نان خالی برای خوردن و کفش برای پوشیدن نداشتند)  بر اساس آمار بانک جهانی در سال ۵۶، ۴۶ درصد مردم ایران زیر خط فقر بودند و این درحالی است که در سال ۷۸، ۱۶ درصد مردم ایران زیر خط فقر بوده‌اند، یعنی وضع مردم چیزی حدود ۳ برابر بهتر شده است. میزان درآمد نفت كه در سال 1342، 555 میلیون دلار بود در سال 1347 به 958 میلیون دلار، در سال 1350 به 1/2 میلیارد دلار، در سال 1353 به 5 میلیارد دلار و پس از چهار برابر شدن قیمت نفت در بازارهای جهانی، در سال 1355 به حدود 20 میلیارد دلار رسید. در سال های بین 53-1343 كل درآمدهای نفتی به 13 میلیارد دلار و از سال1353 تا 1356 به 38 میلیارد دلار رسید. گرچه پول های هنگفتی در نتیجه اسراف كاری های سلطنتی، بناكردن قصرها، فساد بیش از حد، برگزاری جشن ۲۵۰۰ ساله ... به عنوان مثال سفارت انگلستان در سال ۱۳۵۰ گزارش كرد كه فقط شهرداري تهران بيش از 81 ميليون دلار خرج اين جشن كرده است. ژان لوروریه هزینه جشن‌ها و پروژه‌های عمرانی مرتبط را پانصد میلیون دلار و ویلیام شوکراس، سیصد میلیون دلار برآورد کرده‌اند.