هدایت شده از یک فنجان آرامش
مَنَم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذرِ گناه به عشقِ رویِ تو روزی که از جهان بروم ز تربتم بدمد سرخ‌گل به جایِ گیاه... 🌱