امام عزیز! هنوز پروانه هایت را بر فراز سر و دستمان به پرواز وا میداری تا بال و پر سوخته شان را به رخ سیاهمان بکشی. پروازشان دادی بر فراز دست و سر ما؛ ما که آرزوی پرواز در سر داشتیم اما بالش را نه. ما که دستمان به تابوت هایشان بود ولی برای دستی نمی رساندیم. کاش سنگینی بارشان بر دوش های نحیف ما به وزن همین تابوت و چند تکه استخوان هایشان بود. تابوت آخر را بالای همه تابوت ها چیدند کسی بلند پرسید:"تموم شد؟" در دلم گفتم:کاش نعش بی خاصیت ما نگذارد که این تابوت ها تمام شوند... تشیع شهدای تازه تفحص شده ۲۳اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۱۸:۰۸_ اهواز 🔶 پابرهنگان