همش حسرت می‌خورم و به خودم میگم: چرا بیشتر نماز و دعا نخوندی؟ چرا بیشتر به حرم نگاه نکردی؟ چرا بیشتر از سقاخونه آب نخوردی؟ چرا بیشتر توی صحن‌ها راه نرفتی؟ چرا بیشتر قربون صدقه امام رضا نرفتی؟ چرا بیشتر از چایخانه حرم، چایی نخوردی؟ چرا ... چرا ... چرا ... حالا من با این همه "چرا" چیکار کنم؟ حالا من با این دلم که داره بهونه میگیره و با هیچی جز حرم آروم نمیشه، چیکار کنم؟ برای دلم و بی‌قراری‌هایش والعصر می‌خوانم و تکرار می‌کنم: وَ تَواصَو بِالصَّبر وَ تَواصَو بِالصَّبر وَ تَواصَو بِالصَّبر وَ تَواصَو بِالصَّبر @Patoghedoostanha