خدایا كفر نمی گویم؛ پریشانم چه می‌خواهی‌ تو از جانم؟ مرا بی ‌آنکه خود خواهم، اسیر زندگی ‌کردی... خداوندا اگر روزی‌ بشر گردی‌ ز حال بندگانت با خبر گردی‌ پشیمان می‌شوی‌ از قصه خلقت، از این بودن از این بدعت. خداوندا اگر روزی ‌ز عرش خود به زیر آیی؛ لباس فقر پوشی غرورت را برای ‌تکه نانی ‌به زیر پای‌ نامردان بیاندازی... ‌ و شب، آهسته و خسته تهی‌ دست و زبان بسته به سوی ‌خانه بازآیی، زمین و آسمان را کفر گویی! نمی‌گویی؟ @Patoghedoostanha