چرا رأی به جلیلی موجه‌تر است؟
همان‌طور که انتظار می‌رفت انتخابات به دور دوم رفت تا تداوم رقابت‌ها، این‌بار به‌جای افراد، بین دو گفتمان شکل بگیرد. این یادداشت درحالی نوشته می‌شود که هنوز مناظره‌‌ی دوم انجام نشده ولی تجربه‌ی مناظره‌‌ی اول دو نامزد و همچنین مناظرات مرحله‌ی نخست انتخابات نشان می‌دهد محل نزاع، بیشتر حول دو گفتمانی است که یکی را دولت روحانی نمایندگی می‌کند و دیگری را دولت شهید رئیسی.
یکی با اذعان به تقدم توسعه‌ی اقتصادی بر گشایش‌های دیپلماتیک راه حل مشکلات مزمن کشور را در توافق با قدرت‌های بزرگ جستجو می‌کند و دیگری با درک واقع‌بینانه از پیچیدگیِ موانع موجود بر سر راه ارتباط عادی با جهان، در اندیشه‌ی بهره‌برداریِ بهینه از ظرفیت‌های داخلی است.
گفتمانی که در هشت سال دولت تدبیر و امید تبلور یافت، با شکست ایده‌ی برجام، عملا در حل مشکلات کشور توفیقی نیافت، در زمینه مسکن حرکت شتابان «مسکن مهر» تقریبا متوقف شد، در کنترل نقدینگی و نرخ تورم، با طرح ناکام ارز دونرخی، منابع کشور به کام مفسدان و رانت خواران رفت، کسری بودجه دولت و خلق پول توسط بانک‌های خصوصی دو بال پرواز نرخ تورم شد و بالمآل کشور در تنگناهای شدید قرار گرفت.
دولت شهید رئیسی اما با شیب ملایمی به اصلاح روندها و ساختارهای ناکارآمد همت گمارد، برای نهضت ساخت مسکن، طرح گسترش مساحت شهرها دنبال شد تا تأمین زمین مورد نیاز و توسعه‌ی افقی شهرها راحت‌تر شود. با اصلاح ساختاری سازوکار بودجه‌نویسی با همکاری مجلس، درصدد کنترل کسری بودجه برآمد، در نظامات مالیاتی تحول چشمگیری اتفاق افتاد، خلق بی‌ضابطه‌ی پول توسط بانک‌های خصوصی تحت عنوان وام به شرکت‌های زیرمجموعه خودشان، تا حدودی مدیریت شد تا مجموعه‌ی این عوامل بتواند در آینده‌ی نه‌چندان دور، ثبات و امنیت را به بازارهای مالی برگرداند و سفره‌های مردم از آنچه هست، کوچکتر نشود.
در عرصه‌ی مراوردات دیپلماتیک هم دولت رئیسی به توفیقات قابل توجهی دست یافت که زمینه را برای جلب سرمایه‌گذاری خارجی فراهم خواهد کرد، علاوه بر عضویت در سازمانها بین‌المللی منطقه‌ای، به‌طور خاص روابط با همسایگان به عنوان اولویت دستگاه سیاست خارجی ترسیم و پیگیری شد، یخ رابطه با عربستان و مصر و بحرین آب شد، قرارداد توسعه‌ی بخشی از بندر چابهار با هند منعقد شد، با هم‌‌افزایی دولت و نیروهای مسلح در اجرای عملیات وعده‌ی صادق، رژیم صهیونسیتی در سخت‌ترین شرایط بعد از جنگ شش روزه قرار گرفت و مذاکرات غیررسمی در عمان به پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای دست یافت.
اینک دوباره ملت دربرابر آزمون سرنوشت‌ساز انتخاب رئیس دولت قرار دارد. در یک طرف نامزد متعلق به جریان اصلاحات با همان ایده‌ها و همان افراد و در طرف دیگر نامزدی با قرابت فکری و عملی بیشتر به دولت شهید رئیسی. هر دو نامزد، گرچه فاقد سابقه و کارنامه اطمینان‌بخش هستند اما یکی دست‌کم پیشینه‌ی برنامه‌ریزی و راهکار برای حل مشکلات کشور را دارد و مهم‌تر آنکه ارتباطش با دیگر قوا و نهادها، کشور را در دور باطل حاکمیت دوگانه و تجربه‌ی تلخ تضاد میدان و دیپلماسی محصور نخواهد کرد.
با توجه به مجموعه عوامل بالا، به نظر می‌رسد با انتخاب سعید جلیلی کشور راه هموارتری برای رسیدن به ثبات، پیشرفت و کارآمدی پیش‌رو خواهد داشت.
https://eitaa.com/Perennial_philosophy