بسم الله الرحمن الرحیم
از امیرالمومنین سلام الله علیه نقل شده که فرمودند :«یستدل علی ادبار الدول باربع: تضییع الاصول و التمسک بالفروع(بالغرور)و تقدیم الاراذل و تاخیر الافاضل ».
انحطاط دولتها و حکومتها را به چهار چیز می توان شناخت: ضایع کردن مسائل اصولی و پرداختن به مسائل فرعی و گزینش افرادفرومایه و به عقب راندن عناصر لایق و شایسته.
به نظرم این حدیث پاسخ مناسبی برای پرسش از کلانمسئلهی امروز ایران است. ما در ساختار حکمرانی، سازوکاری برای نخبهگزینی و بهکارگیری «افاضل» نداریم به عکس، حضرات «اراذل» پا بر نردبان مجیزگویی و تملقخوانی، پلکان ترقی را یکی پس از دیگری بالا میروند!
وقتی فرآیند شفافی برای سپردن عنان مدیریت کشور به برجستگان و دانایان نباشد تا در یک فرصت برابر و رقابتی آزاد و عادلانه شایستهترینها گزینش شوند، جمعیت نخبه، دلسرد و ناامید، چارهای جز دل کندن از مام وطن نمییابد. حکایت مهاجرت امروز، حکایت همان دزدیئی است که فردا صدایش درخواهد آمد.
مدتی در یک مجموعه فرهنگی عهدهدار بخشی از کار بودم، آخرین جلسهای که قبل از شروع به کار با مدیر آنجا داشتم توصیهی دلسوزانهای کرد. گفت «هرگز از خودت قویتر را به کمک نگیر.» امروز گمان میکنم این فکر در تاروپود مدیریت ساختارهای کشور جاری است.