💢اگر مسخره کردن کار ناپسندی است، چرا خداوند در قرآن در سوره توبه آیه 79 منافقان را میکند؟ ✅آیه مورد اشاره: آنهایى که از مؤمنان اطاعت کار، در صدقاتشان عیب‌جویى می‌کنند، و کسانى را که(براى انفاق در راه خدا) جز به مقدار(ناچیز) توانایى خود دست‌رسى ندارند، مسخره می‌نمایند، خدا آنها را می‌کند و براى آنها عذاب دردناکى است. ✅مسخره‌کردن خدا بدان معنا می‌تواند باشد که خدا پاسخ مسخره‌کنندگان را خواهد داد و یا آنکه موقعیتى برای چنین مسخره‌کنندگانی پیش خواهد آورد که آنان مورد تمسخر دیگران قرار گیرند. در همین راستا به بررسی یکی از ناظر به خدا می‌پردازیم. از آن‌جا که منافقان به خدا و ارزش‌هاى الهى ایمان واقعی نداشتند، نمی‌توانستند از ایمان مؤمنان واقعی و فداکاری‌هاشان در راه خدا، تصور داشته باشند؛ لذا تلاش و فداکاری آنان را به تمسخر می‌گرفتند. به بیان دیگر؛ خدا آنان را خواهد کرد، به این است که خدا کیفر مسخره کردن آنان را خواهد داد و در قیامت موقعیتى پیش خواهد آورد که این منافقان مورد مسلمانان باشند و مؤمنان آنان را کنند و بر آنان بخندند ✅شأن نزول نقل می‌کنند؛ هنگامی که صدقه نازل شد،«عبد الرحمن بن عوف» یک کیسه درهم نزد رسول خدا(ص) آورد، و درهم‌ها به اندازه‌‏اى بود که را پر می‌کرد. «عقبة بن زید حارثى» یک صاع(سه کیلو) خرما آورد و گفت: اى رسول خدا من به اندازه دو صاع خرما کار کردم، یک صاع آن‌را براى زن و بچه‌‏ام گذاشتم و یک صاع دیگر را به پروردگار خود وام دادم. و «زید بن اسلم» نیز چیز مختصرى آورد. در این‌جا بود که «معتب بن قشیر» و «عبد اللَّه بن نبتل»(دو تن از منافقان) گفتند: عبد الرحمن مردى ریاکار است که تظاهر را دارد و خوش دارد نامش بر سر زبان‌ها بیفتد! خداوند از یک صاع خرما بی‌نیاز است! خلاصه این‌که آنها از کسانى که به مقدار زیادترى می‌دادند به نام ریاکارى عیب‌جویى می‌کردند، و از آنها که کمتر داشتند به همان عنوان کمى و ناچیزى، زبان به عیب‌جویى آنها باز می‌کردند. ✅همچنین در شأن نزول آیه ذکر شده است که امام على(ع) یک روز کار کرد و مزدش را خدمت رسول خدا(ص) آورد، و منافقان این کار او را به گرفتند. 📚المیزان، ج ‏9، ص 35 📚تفسیر نمونه، ج ‏8، ص 60 https://eitaa.com/Politicalhistory