پرسمان #اخلاقی 💢چکنیم غیبت نشنویم؟💢 @Porseman_channel نباید فراموش کرد که گاه ما غیبت نمی‌کنیم ولی با گوش دادن به غیبت در گناه آن شریک می‌شویم. در حدیث آمده است که اگر انسان در مجلسی باشد و غیبت برادر مسلمانش را بشنود و آن غیبت را رد کند خداوند عز و جل از او هزار باب شر در دنیا و آخرت از او رد می‌کند ولی اگر رد نکند بر او مثل گناه غیبت کننده است. بنابراین برای آن که از گناه غیبت و عقابی که به دنبال دارد پاک باشیم باید نه غیبت کنیم و نه به غیبت گوش دهیم و با این گوش دادن غیبت کننده را تشویق کنیم بلکه باید در چنین مواردی ضمن نهی از غیبت به یاری غیبت شونده بیاییم و از او دفاع کنیم، مثلاً اگر از عیب دنیایی او ـ از زشتی و نقص عضو او... ـ غیبت می‌کنند بگوییم این که عیبت نیست عیب چیزی است که خدا آن را عیب دانسته است که همان غیبت کردن تو باشد. و اگر از عیب دینی او ـ مثلاً در نماز سهل انگار است ـ غیبت می‌کنند سعی کنیم کار او را توجیه کنیم مثلا بگوییم تو که همیشه با او نیستی شاید خیلی مواقع نمازش را مرتب می‌خواند شاید عذری داشته که نمازش را به موقع نخوانده و امثال آن و اگر قابل توجیه نیست بگوییم بالاخره مؤمن گاهی مبتلا به گناه می‌شود تو هم داری گناه می‌کنی. تو که خودت گناه می‌کنی چرا از دیگران به خاطر آن غیبت می‌کنی. اگر تذکرات ما فایده نداشت و ترک مجلس غیبت دشوار نبود باید مجلس را ترک کرد، و الا با تذکر دادن و نهی از غیبت و دفاع از غیبت شونده ما وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم. @Porseman_channel