کانال پرسمان دینی:
و جالب اینجاست که برخى منافقین مىگفتند: «او ما را مسخره کرده است. ما جرأت نداریم چند قدم از سپاه فاصله بگیریم، آنگاه او وعده فتح ایران و روم را مىدهد!» این سخنان، ناشى از ناآگاهى و بىایمانى است. شدت گرفتن سختىها نشانه نزدیک شدن شما به پایان دوران محنت است.
روزگارى خانمى خدمت امام صادق(ع) رسید و با ناراحتى گفت: «فرزندم به سفر رفته و علاقه شدیدى به وى دارم و تاکنون برنگشته است». حضرت، وى را به صبر فراخواندند. مادر نیز کمى آرام گرفت و رفت. چندى بعد، دوباره بازگشت و بار دیگر، حضرت وى را به صبر فراخواندند. بار سوم که بازگشت، بهشدت اظهار ناراحتى کرد و گفت: «مرا به صبر فرامىخوانید؛ در حالىکه طاقتم طاق شده است!»
حضرت به وى فرمودند: «به منزل برو! فرزندت آمده است». وى پس از اینکه به خانه رفت و فرزند خود را دید، خدمت حضرت بازگشت و پرسید: «از کجا دانستید فرزندم بازگشته است؟» حضرت به وى فرمودند: «وقتى گفتى صبرم تمام شده است، فهمیدم فرزندت آمده است؛ زیرا وقتى صبر انسان تمام شود، فرج فرارسیده است».
شدت گرفتن سختىها به معناى پایان یافتن رنج و دشوارى است. پس باید بیش از همیشه امیدوار بود.
اعتقاد به معاد و زندگی پس از مرگ
یکی از راههای درمان ناامیدی، اعتقاد به جهانی ماندگار، نامحدود و حالات و منازل پس از مرگ است. انسان غرایز و خواستههایی دارد که رسیدن به همه آنها در دنیا مقدور نیست، برای مثال، به دنبال آسایش مطلق، امنیت مطلق و آرامش مطلق است و دستیابی به اینها در دنیا به طور مطلق امکان ندارد و این باعث احساس محرومیت و یأس در انسان میشود.
از سوی دیگر، زندگی با مشکلات و مصیبتها و گرفتاریهایی روبهروست که رهایی از آنها ممکن نیست و یادآوری ظلم و ستم برای انسان، دردناک و فشارزاست، زیرا قدرتی برای مبارزه با آنها ندارد. همچنین مواجهه با فقدان عزیزان مانند پدر و مادر و فرزند و دیگرانی که به نوعی با شخص ارتباط دارند، میتواند بهداشت روانی افراد را به مخاطره افکند، همینطور یادآوری مرگ و ترس از مرگ نیز خود عاملی برای تنیدگی و فشار است.
اگر انسان برای مشکلات فوق راهحل مناسب نداشته باشد، در زندگی دچار سرخوردگی میشود که گاه دست به خودکشی میزند، به همین جهت یکی از مشکلات کاهش معنویت، آمار بالای خودکشی و بیماریهای روانی است. یکی از اعتقاداتی که میتواند مشکلات فوق را حل کند، اعتقاد به معاد است. شخص معتقد به معاد عقیده دارد زندگی به این جهان ماده خلاصه نمیشود بلکه انسان، پس از مرگ، زندگی دیگری در پیش دارد و در آنجا به بسیاری از خواستهها و آرزوهای خود دست مییابد.
قرآن میفرماید: «در آخرت، زندگانی جاوید و سعادت ابدی است.»
در آنجا آسایش، آرامش و امنیت مطلق وجود دارد. در آنجا افراد دیگر احساس کمبود و محرومیت نمیکنند: «در آن بهشت، آنچه دلها میخواهد و چشمها از آن لذت میبرد، موجود است.»
در آنجا هیچگونه کمبودی احساس نمیشود و اگر انسان در این دنیا احساس محرومیتی دارد، با یادآوری نعمتهای عالم آخرت برطرف میشود و شخص مؤمن امیدوار است در آن جهان از نعمتهای الهی برخوردار شود.
نقش معاد در برطرف کردن فشارهای روانی
شخص مسلمان باور دارد عالم آخرت روز حساب و جزاست؛ در آن روز به اعمال افراد رسیدگی میشود و به تعبیر روایات، روز «نقاش الحساب» است، هر کس حق او پایمال شده است و هرگونه ستمی که به او شده و در دنیا نتوانسته با آن مقابله کند، در روز قیامت حق خود را بازستاند و این خود میتواند آرامش خاطر شخص را فراهم کند، زیرا این حق از دست رفته او در روز قیامت که بیشتر به آن احتیاج دارد، به او داده میشود و حق خود را از ظالم پس میگیرد، برای مثال؛ بچه یتیمی که اموال او را کسی ظالمانه غصب کرد و آن را خورد، وقتی بزرگ شد و متوجه شد، ولی دلیلی ندارد و نمیتواند مال خود را پس بگیرد، این شخص میتواند دو گونه برخورد داشته باشد:
۱ـ همیشه حقوق خود را به یاد آورد و ناراحت شود که نمیتواند مال را پس بگیرد، از اینرو خشمگین گردد و در نتیجه دچار افسردگی و یأس از زندگی و احتمالاً بیمار شود.
۲ـ بعد از اینکه تمام تلاش خود را کرد ولی به نتیجه نرسید، به جای نگرانی و بیمار شدن، با خود بیندیشد که این مال و اموال، امانتی است از طرف خداوند که نزد ماست و اگر این شخص مال مرا تصرف کرده است، گرچه من چند روزی در این دنیا سختی میکشم، ولی در روز قیامت خداوند حق مرا از ظالم بازمیستاند و در آنجا بهتر از این مال را به من میدهد و این شخص ظالم را به سزای اعمال خود میرساند، چنان که خداوند میفرماید: « کسانى که اموال یتیمان را به ظلم و ستم مىخورند، (در حقیقت) تنها آتش مىخورند و به زودى در شعلههاى آتش (دوزخ) مىسوزند.»
@Porseman_channel