- می‌گفت: می‌خوای بیام کمکت کنم؟ + گفتم: راستش اون دوره‌ای که واقعا نیاز داشتم کسی کنارم باشه و کمک می‌خواستم، هیچ‌کس نبود و مجبور شدم تنهایی و به هرسختی، اوضاع رو درست کنم. احتمالا شاخ غولِ اصلی رو شکستم و فکر می‌کنم از پسِ مابقیش هم بربیام و بعد از این، چیزی نیست که ازش بترسم و نگران باشم... داشتم به این فکر می‌کردم که گاهی نیاز داریم در سخت‌ترین شرایط تنها بمانیم و کسی را نداشته‌باشیم و تنهایی تلاش کنیم و این به نفع ماست که مجبور شویم بدون یاری آدم‌ها شرایط را هموار کنیم. سختی و مشکلات و استیصال و رنجی که می‌کشیم به کنار؛ اما ارزشش را دارد که تنهایی و به هر تقلا شاخ غول مشکلات را بشکنیم و بعد از آن نگران بچه غول‌ها و مشکلات کوچکتر نباشیم! گاهی تنها ماندن و تنهایی جنگیدن، آدم را شجاع می‌کند! چه هراسی دارد از تپه‌ها و دامنه‌ها، کسی که بلندترین قله‌ها را فتح کرده و رفیع‌ترین صخره‌ها را پشت‌سر گذاشته؟ ↙️↙️↙️ https://eitaa.com/Presenter20