🌀 چرا تئاتر بازی‌کردن برای بچۀ دبستانی لازم است؟ 🌀 در جریان مدیریت، نقش‌پذیری را هم یاد می‌گیریم 🔻 #آخرین_آمادگی_برای_ظهور (ج۶)-۱ 🔹 از همان آغاز نوجوانی که انسان کم‌کم دارد متوجه دارایی‌ها و توانایی‌های خودش می‌شود و حتی قبل از این دوران، انسان باید با مدیریت آشنا بشود. 🔹 انسان باید بتواند خواسته‌هایش، روابطش و ابزار و امکاناتش را مدیریت کند و الا تبدیل می‌شود به یک موجود جذب‌شونده؛ یک موجودی که با ترس، منفعل می‌شود و به هر سو کشیده می‌شود. 🔹 بچه اگر از همان دوران کودکی، مدیریت را یاد گرفته باشد، نقش‌پذیری را هم یاد می‌گیرد. بچه‌ها باید در گروه شروع کنند به فعالیت‌کردن و تقسیم کارکردن باهمدیگر و هر دفعه یک نقشی را بپذیرند. 🔹 تئاتر بازی‌کردن برای بچه‌های دبستانی فوق‌العاده ضروری و لازم است. نگویید «مگر اینها می‌خواهد هنرپیشه بشوند؟!» مگر وقتی بچه‌ها در حیاط مدرسه توپ‌بازی می‌کنند، می‌خواهند فوتبالیست و عضو تیم‌ملی بشوند؟! 🔹 کسی که تئاتر بازی می‌کند، یعنی یک نقشی پیدا می‌کند و در این نقش، یک رفتاری را انجام می‌دهد. بعد هم کارگردان به او می‌گوید: «حالا از این نقش بیرون بیا و برو توی نقش بعدی!» او هم می‌رود توی نقش بعدی و دوباره یک نقش دیگر را تجربه می‌کند. 🔹 اگر یک طلبه‌ای بخواهد برای این بچه‌ها-که تئاتر کار کرده‌اند- دربارۀ نماز صحبت کند، خیلی راحت به آنها می‌گوید: «وقتی رفتید سر نماز، حسِ عبد بگیرید!» این بچه‌ها معنایش را می‌فهمند، اما بچه‌ای که تئاتر بازی نکرده اصلاً نمی‌فهمد «حس عبد بگیرید» یعنی چه؟ آن‌وقت فهماندن این معنا به او خیلی سخت، بلکه ناممکن است. 🔹 اگر نقش‌پذیری را تمرین کردیم و بعد به یک جایی رفتیم که یک‌کسی مدیر بود، از او می‌پذیریم که مدیریت کند، چون می‌دانیم یک مدیر باید همین رفتارها را انجام بدهد و ما الان نقش کارمند را خوب اجرا کنیم. یا اگر خودمان مدیر شدیم، می‌دانیم با کارمندهای خودمان چگونه باید برخورد کنیم. 👤علیرضا پناهیان 🚩دانشگاه امام‌صادق(ع)- ۹۸.۶.۱۴ 👈🏻 متن کامل: 📎 Panahian.ir/post/5680 @Panahian_ir