کاش سازمان ملل آمارسطل اشغال های ایران را منتشر می کرد که پر از پوست کیک وچیپس وساندیس و سیب گاز زده وخوردنیهای دیگه هست وکاغذ های سفید وخودکارهاست کهدرون سطل آشغالهای کلاس هاست بنده در مدارس مختلف در شهر های مختلف تدریس داشته ام ودارم بیش از ۸۰ درصد مدارس مشت نمونه خروار گاهی خدمتگزار مدرسه در ۴ ساعت زمان مدارس ۲بار کیسه زباله سطل ها را عوض می کند تا تلی از اینگونه زباله ها کنار سطل آشغال جمع نشود و بانوان بیچاره که زحمتش مضاعف شده این هست چرا اینقدر می خورند لباس زنان و دختران که در سطح شهر تردد می کنند بقدری نو نوار هست که بنده که ۵۰ سال پیش بخش اعظم زنان را با چادر های گلدار رنگ و رو رفته ولباسهایی از جنس پلاستیک مشاهده کرده ام چشم هایم تابتا می شود دست های زمخت آن زنان جوان که در خانه هایشان از داشتن آب گرم محروم بودند وبسیاری هم برای کمک به معیشت خانوده قالیبافی می کردن با زنان ودختران ا مروز با پوست های کرم زده وناخن های لاک زده قابل مقایسه نیست من که فقر عمومی وخرابی شهرها در دوران سیاه ۵۰ سال پیش را دیده‌ام حیرانم که دم خروس را باور کنم یا قسم حضرت عباس را البته خانواده ام از رشیدیان های دزفول هستند ونیرالزمان رشیدیان ۷۰ سال پیش در لندن تحصیل کرده بود وچندین هکتار زمین های نیشکر هفت تپه متعلق به خانواده ال تفاخ ومیراث مادر بزرگم ب ود ولی ساده زندگی می کردیم واین سخن دکتر شریعتی بزرگ را باید با طلا نوشت جامعه مصرف گرا از بدوی های قبایل آفریقا عقب افتاده تر است زیرا آن بدوی شانس متمدن شدن را بیشتر دارد یا که فرمود زن سنتی ما ناخن هایش را حنا می بست وزن مدرن ما لاک می زند ولی هر دو به اندازه یک انگشتانه سواد سیاسی واجتماعی و اقتصادی جوامع ضد استعمار را ندارند