🔴 برخی خلاءهای جدی کشور 🔺و احزابی که حزب نیستند! 🔹حزب یعنی تشکل یا گروه رسمی و سازمانی شناسنامه دار و دارای مجوز. سازمان سیاسی که از همفکران و طرفداران یک آرمان تشکیل شده و با داشتن تشکیلات منظم و برنامه‌های سیاسی کوتاه مدت و دراز مدت برای نیل به آرمانش کوشش می‌کند. 🔸در قرآن کریم چندین بار به این کلمه اشاره شده و یاران و حامیان دین خدا را «حزب الله» و دشمنان آنها را با «حزب شیطان» معرفی کرده است. 🔹حزب به معنای جدید با عنوان یک «گروه رسمی سازمانی شناسنامه دار ذیل نظام سیاسی» اول در کشورهای غربی به وجود آمده و سپس در سایر ممالک این مدل احزاب توسعه پیدا کرده اند. 🔸اگرچه مهم ترین کارکردهای احزاب در کشورهای مختلف، «کسب مناصب قدرت» در دولت و «هدایت سیاسی» در جامعه است، اما می توان 7 کارویژه زیر را برای احزاب در نظر گرفت: 1️⃣ گزینش و انتخاب نامزدهای انتخاباتی 2️⃣ تدوین سیاست های عمومی 3️⃣ ارائه برنامه اقتصادی، سیاسی و فرهنگی 4️⃣ انتقاد صریح، سالم و فنی از حکومت(اپوزیسیون مثبت) 5️⃣ آموزش سیاسی اعضا و کادرسازی 6️⃣ واسطه گری میان مردم و حکومت 7️⃣ نقش آفرینی عمومی و هدایت فکری و سیاسی جامعه 🔹اگر به احزاب داخل کشورمان توجه و آنها را به خوبی آنالیز کنید، متوجه می شوید که حزب خلاصه شده در «ارائه لیست نامزدهای انتخاباتی» و از هیچکدام از کارویژه های دیگر خبری نیست! چه در بین احزاب منتسب به جریان اصولگرایی چه در بین احزاب درون جریان اصلاح طلب. 🔸همه دنبال بُردن انتخابات هستند؛ حزب یعنی باشگاه کسب قدرت و ثروت! همه دنبال کسب مناصب و صندلی های قدرتند. آنان حاضرند از مزایای حزب (همان رسیدن به قدرت) استفاده کنند اما به «لوازماتِ حزب داری» که همان کارویژه های فوق است، پایبند نباشند! همان ها هم که مدعی «کانال کشی فکری» بودند به باشگاه سیاسی کسب قدرت تبدیل شدند! 🔹به نظر نگارنده، آموزش سیاسی و کادرسازی و هدایت فکری جامعه، از خلاء های جدی احزاب و تشکل های سیاسی و فرهنگی کشور است. کشور امروز از کمبود نیروی سیاسی و مدیر، کارآمد، کاربلد، با مبنا، آگاه، طراح و با برنامه به شدت رنج می برد. این کار کیست؟ آموزش و پرورش؟ دانشگاه ها؟ حوزه ها؟ احزاب؟ 🔻باید مجموعه هایی در کشور، دغدغه این کارویژه ها را داشته باشند تحت هر عنوانی و هر تشکل و سازمانی؛ این دغدغه ها مقدس است.