آمد ربیع، فصل شکـفتن، رها شدن با رویش گــل نبوی هم صدا شدن اولین شب ربیع‌الاول است که خاطره‌ی «لیلةالمبیت» سال چهاردهم بعثت پیامبر(ص) را در گوش تاریخ فریاد می‌زند. همان شب سال اول هجرت که پیامبر(ص) برای آنکه مشرکان از هجرت او آگاه نشوند، به علی(ع) فرمود: «مشرکان می‌خواهند امشب مرا به قتل برسانند، آیا تو در بستر من می‌خوابی؟» امام علی(ع) گفت: «در این صورت شما سالم می‌مانید؟» پیامبر (ص) فرمود: «آری». امام علی(ع) تبسمی کرد و سجده شکر به جای آورد، وقتی که سر از سجده برداشت عرض کرد: «آنچه را که مأمور شده‌ای انجام بده که چشم، گوش و قلبم فدای تو باد ...»سپس پیامبر(ص)، علی(ع) را در آغوش گرفت و هر دو گریه کردند و از هم جدا شدند.پیامبر اکرم(ص) در خطبه غدیریه تصریح کرده که این ماموریت به امام علی(ع) از سوی پروردگار بوده است.